One small step for a cat, one giant leap for Sherlock. Ik heb hem mogen aaien 😻🥳🎉
Sherlock was vanmiddag al vanonder de bank gekomen ipv pas met het donker worden, en liep snel en hard miepend naar boven, hoge nood denk ik. De rest van de tijd zat hij op onze slaapkamer, hij was al een paar keer miepend naar de trap gekomen toen hij mij hoorde praten tegen Jon.
Om tien uur (vanavond) stond ik in de keuken met een kletsende Jon toen Sherlock naar beneden kwam rennen. Ik had Jon een kattensnoepje gegeven en rolde er ook een naar Sherlock, plots stond hij met zijn neusje bij Jon maar werd weggebromd. Ik pakte weer een snoepje voor Sherlock, en hij at het uit mijn hand. 🤭 🥳
Toen ik er nog eentje op de grond legde stond hij toe dat ik hem over zijn kopje aaide, heel even en toen stapte hij achteruit. Ik gaf hem nog een snoepje, aaide hem weer, en dit leek hij wel fijn te vinden. Hij stapte weer achteruit, ik stak mijn hand uit, en toen liep hij naar mijn hand toe om zich weer te laten aaien! Hij liet het toe dat ik hem van neus tot puntje van zijn staart aaide, en toen ik hem over zijn wangetje aaide, -en toen sprongen de tranen in mijn ogen- ging hij erbij liggen en genoot van de aaitjes langs zijn kopje en over zijn rug.
Wie had dit durven dromen? Hij schrikt nu wel als ik op sta, hij moet echt nog wennen aan bewegende mensen en bewegende objecten zoals gordijnen, stoelen of een tas. Het viel me op dat zijn vachtje al mooi begint te glanzen, maar dat het nog wel viezig is, alsof hij zich niet goed heeft kunnen verzorgen; mijn handen zaten vol haren, de grond lag ook bezaaid met plukken haar na deze aaibeurtjes. Zal wel van stress zijn, en misschien dat hij zijn wintervacht je verliest.
Hij zoekt steeds toenadering tot Jon, die liggend op tafel hem zachtjes grommend waarschuwt, maar tot nu toe nog niks heeft gedaan van slaan.
Hij probeert het even, gaat dan zo dicht mogelijk bij Jon zitten als hij mag, en springt daarna weer terug in de groene stoel.
En af en toe springt hij op als hij schrikt van een geluid, de vaatwasser die plots gaat spoelen, of als hij vogels hoort die hij van dichterbij wilt zien. De schuifpui staat op een kier en dan zit hij er met zijn neusje voor, en al die tijd houd Jon hem in de gaten. Op deze foto lijkt hij groot, maar hij is de helft van Jon.
Ik hoop dat Jon het snel in gaat zien dat het manneke het goed bedoelt.
Sherlock zag hoe ik Jon via de schuifpui naar buiten liet, hij schrok zich rot van het geluid van de schuifpui maar liep er gelijk weer naar toe, en nou loopt hij roepend van de schuifpui naar de hal en terug, best wel zielig.
Hij ging net languit liggen, ik zag zijn buikje en hel lijkt of hij daar een lichte streep heeft zitten.
En zojuist sprong hij al kletsend achter me op tafel
Ik zit in de gele stoel en hij kijkt even wat ik van plan ben
En toen ging hij liggen en liet zich aaien, eerst zijn kinnetje en toen draaide hij zich op zijn zij om meer aaitjes te kunnen ontvangen. Helaas kon ik er niet goed bij en met het verschuiven van de stoel schrok hij en sprong hij weer van tafel af. Ik ben benieuwd hoe ver we morgen komen 😀
Geweldig, dat je het toch voor elkaar hebt gekregen.
Klasse Shirley!
Dit gaat vast helemaal goed komen!!!
Oooh geweldig! Sherlock begint te snappen dat jullie het goed met hem menen.
Hij moet enkel nog Jon inpalmen maar dat probeert hij toch door hem met respect te behandelen.
Wat goed dat je hem mag aaien!
Nu nog wat minder schrikkerig alhoewel onze Josie nog steeds na al die jaren erg bang is voor onverwachte geluiden. Ze waarschuwt ook als er iemand of een auto de dam opkomt. Handig hoor zo’n waakse poes!
Slaap lekker!
groetjes, Truus uit Drenthe
Wat geweldig, zelfs ik kreeg tranen in mn ogen, het is een geweldig gevoel als een dier je gaat vertrouwen.
Geduld is een schone zaak, komt wel goed zo te lezen.
Nou jaaaaah!
Geweldig!
Hij gaat met sprongen vooruit😻
Hallo Shirley
Wat leuk om te lezen hoe Sherlock aan het wennen is, ik volg je verhalen graag!
Groet
AnitaA
Zo fijn dat Sherlock zo goed gaat. Nog even en hij komt straks bij je op je schoot liggen voor een aai en een knuffel.
Ik volg je met spanning. Wat fijn dat het al zo goed gaat!
Super, super, super. Hier worden we blij van.
Wat vindt de senior (Zipje?) hier allemaal van?
Hartverwarmend!
Ohh, super hoor. Het manneke is aardig gewend..en voor je het weet ligt hij bij je om zijn knuffeltjes op te eisen…
Zo fijn voor je dat dit lukt..!!
Geweldig hoor en wat fijn dat het zo goed gaat.
Heeft dan ook een super nieuw baasje getroffen!
Yes het is je gelukt!!!🥳🐈⬛
Nou moet Jon nog ingepalmd worden en dat gaat vast ook goed komen.