Nog 1 nachtje slapen en dan ga ik de bies aan de zwevende blokkenquilt naaien, daarna kan ik hem pas laten uitproberen door de katten; Zopje wilde er vandaag al op springen maar ik had hem net binnengelaten en hij was zo smerig nat en onder de modder dat ik hem tegenhield. Hij snapte er niks van. Ik weet dat als ik de quilt op bed leg om op de foto te zetten, Zipje en Zopje het zo ruiken (een verse quilt), en dan kan ik nog een foto maken van katten op quilt. Eigenlijk zou ik zo elke quilt op de foto moeten zetten, expres, maar het is tot nu toe per ongeluk ook al vaak gelukt.

Fitness lukte vandaag ook, maar niet zo makkelijk als ik gewend was, zal wel aan mijn ongesteldheid ook hebben gelegen. Ik had na het kwartiertje fietsen een pols van 139 p/m terwijl ik anders zo rond de 120 zit. Ook wat zweverig toen ik eraf stapte, en behoorlijk bezweet. Maar ik heb het een uur vol gehouden, allerlei oefeningen, redelijk op mijn gemak gedaan. Een tijdje nog met een sporter gepraat, een man rond de 45 met een goddelijk lijf, en ik steek het op tijdelijk zuurstofgebrek in mijn hersenen dat ik dit ook zo letterlijk tegen hem zei. Zo krijg je een man wel aan het blozen, en daarna schaapachtig lachen. Gelukkig zit ik zelden om woorden verlegen en brak de ongemakkelijke situatie door te vragen of die spieren door hard trainen zijn gekomen of uit een flesje. Jongens wat ging dat lekker met mij 🙂 Maar hij had gevoel voor humor en vertelde over zijn kids en zijn training. Bleek toen dus goed op zijn praatstoel te zitten en ik kwam er bijna niet van weg en kreeg ook amper de kans om wat terug te zeggen.