Na een zinderend hete vrijdag volgde een afkoelende nacht, Tim kwam onder de morgen bij ons slapen na een bezoek aan vrienden die even allemaal in Roosendaal waren, bijkletsen met een biertje. We zwaaiden hem na de brunch uit, tot over een week of drie (dan ben ik jarig)

Begin van de middag ging in de buurt wandelen, DH lag lekker te slapen, net als alle katten, dus kon ik gaan lopen zonder achtervolgd te worden en me daar zorgen over te maken; het was community Day van 11 tot 2 en ik hoopte shiny Pokemon te kunnen vangen, thuis vond ik er al een

en jawel, buiten waren er nog veel meer. We hebben gelukkig een paar stops en gyms in onze wijk zodat ik niet de stad in hoefde te gaan.

Teruglopend bij huis een paar foto’s gemaakt van de tuin,wat een kleuren

Ik zal komende herfst meer verbena’s in de voortuin zetten, ze doen het hier goed en worden hoog (1.50 cm en hoger) er komen in de achtertuin vele jonkies op tussen de tegels. Zo mooi, de paarse bloemen lijken te zweven

de ligusterheg begint te bloeien, ik had hem eigenlijk een flinke snoeibeurt willen geven in febr/mrt omdat er veel kaal hout in zit, shit happened, de insecten zijn er in ieder geval blij mee en het ruikt ook lekker als je er langs loopt.

Toen ik de voordeur opende schoot ik in de lach, Jon had me duidelijk gemist en was gaan slepen met alle knuffels uit de garage, en dit gaat altijd gepaard met zeer luide klagelijke diepe keelgeluiden. Net zoals nu aldus manlief.

Begin van de week lag er een piep vogeltje onder de brievenbus, en toen de krant werd bezorgd hoorde ik het piepen 🤣 
Vannacht piepten manlief en ik toen onze voeten werden aangevallen door een van de drie katten, ik voelde de nagels in mijn voeten slaan en heb ze toen een hele tijd niet bewogen. Sherlock was gisteravond als laatste binnengekomen, Jon lag al in de garage te slapen, en in het loopje naar de garage schoot Sherlock plots de trap op, no way dat hij zich daar liet opsluiten.

Puk en Fay zaten ook al op de trap hem te knuffelen, meeste stemmen gelden. Hij kreeg zijn midnightsnack en ik moest er bij blijven om te voorkomen dat de andere twee hem weg zouden duwen om mee te eten, Sherlock is niet bepaald dominant. Bij Jon zouden ze het niet moeten wagen, een snauw naar links en rechts en ze gaan op veilige afstand afwachten of er nog restjes overblijven.

Het was een gezellige boel, veel rennen en spelen, en toen we naar bed gingen trippelden ze nog even door onze slaapkamer en renden naar boven naar hun slaapkamer. Tot onder de morgen, toen er eentje onze voeten dus aanviel, ik zag een dikke kras op een voet, dus het was geen droom. We waren een uur later op dan normaal, en toen ik in de badkamer bezig was kwam Sherlock er bij, lekker op de mat rollen, bedelend om aaitjes, en zowaar lieten Fay en Puk zich hier ook zien, iets wat ze anders zelden of nooit doen, en ik kon ze ook beiden aaien, Fay vond het geweldig, maar Puk bleef op zijn hoede. Ik zag hem denken: “Vooruit dan, maar alleen op mijn kopje en that’s it”. En toen ik de verleiding niet kon weerstaan en hem achter zijn oren door over zijn rug aaide liep hij rustig de badkamer uit met zijn staart recht omhoog.

Tijdens het tanden poetsen hoorde ik Sherlock beneden klagelijk miepen, en toen ik eenmaal aangekleed de voordeur van het slot draaide stond hij met samengeknepen billetjes met zijn neusje tegen de deur ongeduldig te wachten. Puk en Fay neusden lief met Jon toen hij de hal inliep, en liepen door de kamer om via de schuifpui er uit gelaten te worden. Even later zag ik ze achter elkaar aan rennen door de tuin, dolle pret.

Puk is al groter dan Sherlock, en hij begint steeds dominanter te worden, hoewel hij Sherlock nog wel steeds begroet alsof het zijn moeder is, samen oplopen naar de keuken waarbij hun route meanderend door de kamer gaat eer de keuken is bereikt. Sherlock wordt hier zo moe van en werpt me een wanhopige toe:  “Zeg er eens wat van”. Als ze eten ga ik er wel vaak bij staan om te zorgen dat het ventje ook wat eten binnen krijgt. Het is wel goed voor de lijn, zijn buikje is al minder aan het worden. En na het eten weer even stoeien