Vorige week mailde een quiltster dat er een Amish film op tv ging komen, Saving Sarah Cain,  ik stond toen net op punt om naar de bee te gaan, en programmeerde de recorder, zodat ik het later op mijn gemak kon bekijken. Ik had er afgelopen woensdagochtend helemaal zin in, een Amish film staat gelijk aan quilts in beeld, een veilige gok, en het begon dan ook al goed, binnen 5 minuten was de eerste quilt al gesignaleerd en nadat ik er iets later een mooiere stilstaand beeld van had gekregen ook op de foto gezet,

maar helaas bleef het bij deze ene quilt, want de rest van de film speelde zich bijna geheel in de grote stad af; die Sarah had nog nooit in haar leven een naald en draad vast gehouden, dat straalde gewoon van haar af. Nadat er op het laatst een hoog moralistisch sausje over heen was gegoten -daar zijn Amerikanen toch zo goed in- kwam aan deze flauwe film een quiltloos einde, mij hevig teleurgesteld achter latend.

Ik keek Zipje aan, die bovenop een quilt op de kussens aan het genieten was van het zonnetje die tussen de hagelbuien door de kamer in scheen, het bosje narcissen leek in vuur en vlam te staan, zo mooi.

Om toch aan mijn Amish quilt vitamines te komen, heb ik toen op deze website gekeken, zulke mooie foto’s, en hoewel het erg commercieel is en soms een beetje teveel van hetzelfde, heb ik toch wel genoten, en toen kwam het toch nog goed met mij, helemaal happy.