Zopje lag heerlijk te slapen op mijn bijna affe shirt, en gluurde slaperig door oogspleetjes om te zien wat ik van plan was.

Ik moest de mouwen en panden gaan afzomen, ik had al een blindzoomvoetje op mijn naaimachine gezet, en vroeg me af of je ook op een overlockmachine kon blindzomen. Even op internet opgezocht, en ja, daar zijn ook speciale voetjes voor, en die ene voor de Pfaff hobbylock kwam me heel bekend voor. Het zou toch niet waar zijn? Even in het laatje zoeken waar alle overlockspullen lagen, en verrek, ik had hem!

Nog even onderhandelen met Zopje en toen kon ik aan de slag,

eerst oefenen op een lapje en toen in het echt. Ideaal, dit had ik veel eerder moeten weten, ik heb deze overlocker en dus ook dat voetje al zo’n 20 jaar ?, ik maakte toen heel veel (kinder)kleren. Aan de binnenkant zie je een mooi afgewerkte zoom

en aan de goede kant is er niets te zien van stiksels, dus om daar een foto van te maken is een zinloze actie die ik jullie wil besparen. Shirt klaar (een eenvoudige met raglanmouw en een kol) en op naar het volgende project dat ik wilde afmaken, de Blue Green workshopquilt, en toen ik na een korte onderbreking terug op mijn naaikamer kwam, zag ik Zopje er op liggen.

Dat was niet de bedoeling, en toen ik “Er af!” zei, keek hij me heel lief aan

Ik haalde de blokken vanonder hem en legde ze over de stoelleuning, zie hem eens beteuterd kijken, om nou op die tissuedoos te gaan liggen leek hem echt niks

Als troost kreeg hij een lekker groot en zacht kussen,

een beetje onhandig van me, zo op de snijtafel, maar gelukkig voor Zopje had ik de rest van de avond bezigheden elders.