Vanmorgen rond half 8 hoor ik Suzanne iets tegen Tim roepen, of hij wist waar die koekjes vandaan kwamen. Ik dacht dat ik het niet goed had gehoord, zo half slaperig, huh, koekjes? Ik denk er helemaal niet meer aan, tot ik 's middags even boven wat moet halen, en daar zie ik 2 dozen staan, op de grond naast de dressoir, buiten de werkkamer van Perry, en er zit iets kleurrijks in. Ooooh, dat is zo niet eerlijk!

Toen we aan tafel zaten vroegen de kids aan Perry hoe we aan die koekjes kwamen, nou, gewoon, besteld via zo'n kantoorhandelbedrijfje, hij had er gewoon zin in. Deze 2 dozen stonden trouwens al een paar maanden in een andere doos, ik dacht dat hier papier en enveloppen in zaten. Ik moet bekennen dat ik er al een paar op heb, Suzanne had al van elke smaak eentje op en kon me adviseren welke de zonde waard waren en welke niet.

De tube ontharingscreme is open gegaan, ik was het opeens heel erg beu;  met een wattenstokje heb ik de dikke donkere haartjes op mijn gezicht aangestipt en toen was het wachten. Steeds na 2 minuten probeerde ik een haartje uit, of hij al los wilde laten, ze hadden er geen zin in en uiteindelijk na 6 minuten heb ik het spul van mijn gezicht gewassen, het begon te prikken en 't voelde het branderig aan, dus daarna snel verzachtende creme er op gesmeerd; maar de haren waar het om ging waren weg! Duh, ontharingscreme, tuurlijk zijn ze weg, voor eventjes. Ik moet nog 3 weken wachten voordat ik de volgende IPL behandeling krijg, en ik heb nog niet het idee dat er al haarzakje zijn bezweken.  Nu niet schrikken he, ik ben het maar:

Zopje hield zich goed schuil hierna, stel je toch voor…