Altijd wanneer ik met iets 'truttigs' bezig ben, zoals met de hand blokjes naaien, dan krijg ik kriebels, ik wil dan even gas kunnen geven. Afgelopen dinsdagavond was ik op de bee al begonnen met stroken stof in stukjes te snijden, het was niet zomaar bezigheidstherapie om maar wat te doen te hebben, maar het maakte deel uit van een heel strak plan. Vrijdag ben ik aan het stikwerk begonnen, zo tussen het eten klaar maken en naar bed gaan door, en ook een beetje na het opstaan, maar niet een hele dag achter elkaar. En hieronder is te zien hoe de blokken tot stand zijn gekomen, ik werk niet per blok maar zet achter elkaar de stroken vast, en dan strijk ik, en dan naai ik weer overal een deel aan vast, kettingnaaien:

Voor een Yahoo quiltgroep -die ik samen met Yvonne run- had ik een maandelijkse klottoblok bedacht; meestal maak ik daar een proefblokje van om te zien of het wel leuk is om te maken (Yvonne vond de vorige zo leuk dat ze er een hele muur mee heeft gevuld), en deze keer is bij mij de hele vloer in de hal gevuld, bij gebrek aan muurruimte. (1 tegel = 40x 40 cm), ze liggen dus gewoon nog los op de grond, beetje scheef hier en daar, en ik kan nog gaan spelen met de kleuren; laat ik het zo, of ga ik voor 'bovenliggende' vierkanten in 1 kleur (onderste van deze 2 foto's)? Bij gebrek aan voldoende kleuren is het niet helemaal gelukt per vierkant dezelfde kleur te doen. Ook kan ik de blokken meer als weefpatroon neerleggen, dus op en onder door per vierkant. (voor de visueel ingestelde lezers met een "Huh?" reactie zie onderste van deze 2 foto's, en dan rechts).Voor de goede orde -en dat is als ik er een 1 persoonsquilt van wil maken- moet ik er nog 21 bij maken, oooh, dat doet ze effe.

Het is een heel leuk blok om te maken, en doordat ik er allemaal gekregen jelly-roll stroken voor heb gebruikt, is het een scrappy quilt aan het worden.

Sommige stoffen zijn zo lelijk dat ik mezelf echt moest dwingen ze te gebruiken, maar in het eindresultaat vallen ze niet op; wat kunnen smaken toch verschillen he. Wat de één mooi vind en met een welhaast ontroerende warme blijdschap in het hart aan iemand cadeau geeft, bezorgt de ontvangster bijna braakneigingen.

Hier nog een mooi muziekje om af te ronden, let op, de zanger is nog jong: 16!

Het nummer komt uit 1952, muziek van Guy Wood en de tekst is vanRobbert Mellin. Door vele artiesten gezongen, door Old blue eyes bv:

wat te denken van deze heerlijke jazzy versie van Coltrane en Hartman

En deze versie ook nog even, van Dean martin, beetje meer tempo

1e Pinksterdag valt hier flink bewolkt uit, hopelijk morgen wat meer zon!