Vanmiddag was er bee bij Miranda, hier houd ze haar gesandwichte Phoebe op, niet te groot, lekker handzaam;

we waren maar met z’n tweetjes, en konden doorkwebbelenwerken, Miranda was bezig met een geheim project, en ik met de huizen. Ik had al wat voorwerk verricht,

de voordeuren en zijkanten kwamen gisteren klaar, en vanmorgen de schoorstenen, en ik hoefde nu enkel nog de daken te maken en dan de boel samenvoegen, en dat ging lekker vlot, ik kwam tot 4 huizen. Over 1 heel huis inclusief sahings doe ik 25 minuten (dan is de stof wel al gesneden), net zo lang als over zo’n klein huisje. Bij deze grote huizen maak ik alleen het dak op de freeserpapermethode, en niet op deze manier maar ik vouw de delen om op de tekenlijn, en stik dan precies naast de vouw, zodat het papier intact blijft, zoals op deze oude foto (crossed canoes blok, patroon hier te vinden ) te zien is.

Ik dwaal ouderwets gezellig weer flink af; terug naar de bee, waar ik mijn affe huisjes even op de grond leg, geinig, die tekst op de vloer, zou ze dat er nog uit hebben gekregen?

Wat is dat toch kicken, als je met die kleine huisjes bezig bent, kan je met 24 huisjes niets (schaamlapje van maken), maar met 24 grote blokken bedek ik een eenpersoonsbed, met gemak, en dat is kicken, dat schiet pas op! Thuisgekomen ben ik er gelijk verder aan gaan werken, en zie, ik denk dat ik er ben!

Na het eten heb ik de banen er nog onder gezet, op de laatste na; te moe, ik ging slordig werken, en dan moeten we niet hebben hè?

En zo hangt de bijna affe top even tegen de Gardeners Journal vast gespeld, in de hal, echt een blikvanger! De binding van de quilt komt er mooi van onder uit, grappig. Zal ik hem anders zo groot als dit laten, en niet voor op bed maken? Hmm, decisions, decisions.

Voor de meisjes (en jongens) onder jullie die de stap naar naaimachine-patchen willen maken, kan ik de website van McCalls quilting aanraden, klik hier voor heel veel video-uitleg, gewoon de basics