Zo heet de quilt van de ontwerpster Amy Butler waar ik woensdag aan begon, het patroon (hier te koop) kreeg ik vorig jaar met Moederdag, wat in het vat de verpakking zit verzuurt niet. Ik begon met haren en gezichten,

beide stoffen had ik vorige maand bij Quiltshop Leur gekocht, kijk eens wat een mooie kleuren en patronen er in dit pakketje stof van 25x 50 cm zitten

Ik gaf de quiltster een lekker flitsend shirtje aan met glinsterende sterretjes die trouwens heel erg rot zijn om doorheen te naaien/quilten, maar ja, het oog wilt ook wat. Net als de pizzapunt die ze eet, ik heb het een lekker knapperig bruin korstje gegeven en een paar plakjes salami

De sjaaltjes -of zijn het repen stof?- rond haar nek zette ik eerst aan elkaar en de mouw vast alvorens ze op het lijfje te strijken, goed opletten welke er overheen en er onderdoor moest

Even laten afkoelen en dan kan je het er zo heel voorzichtig losmaken van de bakfolie door met een speldje tussen de stofjes en de folie te schuiven

En op de quiltster vaststrijken

Na het vastnaaien zal je haar arm beter kunnen zien

De schone slaapster was leuk om te doen, Sherlock zag gelijk dat hij het was op het lapje

alleen die quilt over haar schoot was een lastige, hier moest ik een nachtje over slapen of het er in kon blijven, het stak wel erg af tegen de rest.

Het mocht er in blijven.  Het leek alsof er een peuter op tafel zat; Jon zat overal aan, lapjes en patroondelen waren niet veilig, en toen ik hem streng toesprak draaide hij zich om en ging hij spelden van de magneet trekken, noooooh.

Ik duwde hem aan de kant richting snijtafel, legde een zacht dekentje voor hem neer, maar nee hoor, hij wilde mee blijven helpen. Gelukkig kreeg ik het oranje patroondeel van de stoel opgestreken zonder dat Jon zich verbrandde.

Sherlock hield me goed in de gaten vanaf de vensterbank

Jon ging toen ik me even omdraaide weer aan de haal met patroonpapiertjes en toen was ik het zo zat; ik deed net alsof ik klaar was, en door bij de snijtafel lapjes netjes (nou ja, netjes) op te vouwen lokte ik Jon mijn kant op, hij trapte er gelijk in en zeeg neer onder de hoogtezon. Zijn taak zat er op en eindelijk kon hij uitrusten.

Sherlock nam het toezicht houden gelijk over van Jon, als ik iets pakte dacht hij dat we gingen spelen, en zo veranderde er dus niks. Tijd om te lunchen, met beide katten in mijn kielzog naar beneden, en zo grappig dat terwijl wij aten de katten ook zaten te eten van hun brokjes. 

Toen ik met de letters begon waren beide heren lekker buiten de beentjes aan het strekken


Tijd om de blokken op maat te snijden

Als ik de lijntjes/stipjes van de maat die ik moet hebben nét buiten de rand van het blok laat vallen, komt het goed met de maat

En dan gaat het snel met alles aan elkaar te naaien, persen en randen rondom aanzetten.

En dan bega ik een blundertje, ik sandwich het quiltje,

en ga dan met de festonsteek aan de slag, mopperdemopper wat een geworstel met al dat draaien, dat moet toch anders kunnen, en na gelukkig maar een paar letters bedacht ik me dat ik dit met alleen stik en trek vlies onder de top had moeten doen. Dit staat ook in de beschrijving, die trouwens begint met “lees eerst alles goed door voordat u begint.” Ja dahaaag, wie doet dat? Veel leuker om na een hoop gezucht en gesteun met een tornmesje aan de slag te gaan, toch?

Achterkantstof en vulling gingen aan de kant (tegen de designwall zodat de katten er niet op gaan liggen), ging ik weer aan de slag. Ik had nog een rol papier dat lijkt op stik&trek liggen en knipte een stukje af en spelde dit achter het “repeat” blokje

Het ging een stuk makkelijker, allicht, wel suf dat ik met de witte letters begon. Volgende keer als ik na lange tijd weer dit werkje ga doen moet ik op onopvallende kleur beginnen. Het papier kan je er aftrekken, je ritst het los langs het stikwerk, maar doe het wel heel voorzichtig om te voorkomen dat je stiksel dat per ongeluk niet goed is aan- of afgehecht lostrekt. Ik denk dat ik het alleen langs de letters verwijder en de rest laat zitten, hij gaat toch niet in de was. Papier kan gaan klonteren in de was, en als dat dan gevangen tussen de toplaag en de vulling zit kan je na het opdrogen deze propjes papier zien zitten. Hoeft niet, het kan.  Waarom zou je het erop wagen. Omdat deze quilt niet gewassen gaat worden, hoop ik.

Nog even een paar rode letters doen voordat ik ermee stop voor de avond. In de beschrijving staat dat Amy voor de festonsteek bijpassende garens gebruikt die ietsje donkerder zijn dan het stofje, maar ik vind zwart gewoon leuk; het maakt de tekeningen meer op die van een cartoon lijken.

Bedtijd (tandjes aanwezig dus dit is Jon), en vandaag gaan we gewoon weer verder, hoewel, gewoon. Fijne dag