Wat een korte nachten, Sherlock loopt tot drie uur te miepen door het huis, zoekend naar Jon en tussendoor spelen en op onderzoek uit, en daarna is het stil en hebben we rust. Maar het leek afgelopen nacht wel minder te zijn, de intensiteit van zijn klagelijk geroep om Jon. Gelukkig heeft hij een lief klein jammertje over zich. Gisteravond liet hij zich nog meer aaien, en hij durfde hierbij zich iets meer te ontspannen,

ik kon zelfs tot aan zijn staart krabbelen, iets wat niet alle katten toelaten.

Om Jon uit de tent te lokken liet ik Sherlock spelen met het bosje veren, hoe sneller de veertjes door de lucht vliegen hoe fanatieker hij wordt. Logisch, in de natuur hangen de vogels ook niet stil voor de neus.

Jon zat bijna de hele avond in de woonkamer, hij kon gewoon naar boven als hij dat wilde of naar buiten, dus ondanks dat gebrom vind hij het stiekem wel leuk, denk ik.

Vanmorgen lag Sherlock onder de bank te pitten, dus kon ik boven even alle ramen tegenover elkaar open zetten, want ik rook de bak van het er net uitgeschepte drolletje en plasje. Hij begint trouwens zijn drolletje toe te dekken, nog niet helemaal, maar het begin is er. Als hij ‘s avonds heel laat een drolletje heeft achtergelaten, dan bedek ik het helemaal met grit zodat hij dit misschien ziet en er van leert. Heeft het effect? Het lijkt er wel op.

Na schoonmaken van de bak ging ik naar beneden, Sherlock liet nog niet van zich horen of zien dus ging de schuifpui even goed open zodat de kamer ook even kon luchten. Sherlock is bang van het geluid van de openschuivende pui, dus liet hij zich niet zien, en ik bleef al die tijd bij de opening staan voor het geval dat. Jon kwam binnen en liet zich een aai beurt welgevallen, zijn ogen scanden de kamer af, niks te zien, en toen ging hij lekker op zijn poef naast mijn stoel liggen binnen aaibereik.

Jon kwam na de lunch tevoorschijn, gelijk naar boven rennend voor de wc, daarna aanvallen op het kattenvoer.

Wat vol is moet leeg heb ik ontdekt, en Jon is er ook achter gekomen. Wat wel grappig is, is dat Jon niet uit Sherlock z’n bakje eet, maar andersom wel 😂 Met het heen en weer lopen van Sherlock begon Jon terug te brommen, hij liet brommend toe dat er aan zijn staart en tenen geroken werd, maar leuk vond hij het niet en liet dit ook weten toen Sherlock nog dichterbij wilde komen, die toen maar op de grond ging liggen.
En wat later op de middag liet Sherlock zich zowaar oppakken, en hij bleef op mijn schoot zitten en liet zich vol overgave aaien

Omdat hij zo vreselijk verhaart pakte ik een klein borsteltje en toen hij later weer bij me kwam en zich liet aaien, gebruikte ik het borsteltje om hem te aaien, en lekker dat hij dit vond! Hij gaf er kopjes tegen en zodra ik stopte vroeg hij om meer. En Jon zat de hele tijd aandachtig toe te kijken, zelf is hij er niet zo heel gek op.

Van kop tot teen mocht ik hem zachtjes kammen, er kwamen ladingen haar van hem af, maar toen hij op het borsteltje ging kauwen stopte ik gelijk. Tijdens het kammen kon ik hem goed bekijken, kale plekken in zijn hals en op zijn buik, vooral tussen de achterpoten,

ik zag een heel klein donker plekje maar mocht er verder niet naar kijken. Later weer een kans. Tegen de tijd dat hij van zijn schuwheid af is, dat ik hem ook kan oppakken als ik sta of loop, dan zullen we eens langs de dierenarts gaan met het manneke. Wat ik zo ontwapenend vind bij hem is dat hij aan zijn rechter oor een gekarteld puntje heeft, zo kunnen we hem later in de gauwigheid goed onderscheiden van Jon. 

Na het aaien haalde ik weer veel haar mee. Hij was ondertussen op schoot gekomen en zat mijn gezicht heel ernstig te bekijken, mijn bril fascineerde hem, hij zag mijn ketting bewegen en ging met het hangertje spelen. Ik hield mijn hand over het hangertje waarna hij stopte, ik had geen zin in krabbeltjes op mijn decolleté.
En toen rook ik zijn voorpootjes, foei wat een lucht, naar een vieze kattenbak, komt dit van het lopen op de bak, ik heb nog nergens buiten de bak plasjes van hem gezien of geroken, hij is gelukkig zinnelijk. Of kan dit nog van het asiel komen toen hij zo gestrest was dat hij zich niet goed verzorgde? Gelukkig zie ik hem de laatste twee avonden zich nu ook wassen als hij in de krabpaal stoel zit. Ik zal de doos boven die nog steeds in de kooi staat eens vervangen, of misschien gewoon de kooi opbergen en de doos weggooien.

Na al dit kammen en zoveel aandacht moest er weer gegeten worden, en toen hij terug in de kamer Jon niet meer zag zitten, dook hij weer voor een paar uur onder de bank, even uitrusten. Ik rook aan mijn handen of er hier een plas lucht aan zat, maar niks, dus alleen zijn (handjes) voetjes meuren.

Ik heb al jaren een YouTube kanaal (joh?) en voor het verhaal van Sherlock heb ik een aparte playlist gemaakt voor wie meer wilt zien. Klik hier Je kan je gewoon abonneren om niets te missen, je mag de filmpjes na het kijken ook liken en zulks, gewoon leuk dat ik dan zie dat het gewaardeerd wordt. Er staan meer filmpjes op dan ik in mijn blog zet, en de filmpjes van het kammen met het borsteltje komen er morgen op, want ik had mijn limiet voor de dag behaald. Wist niet dat dit kon.

ik zag net een heel ander filmpje, van een loodgietersbedrijf in Australië waar afvoer bij huizen compleet verstopt zijn door wortels van bomen, onvoorstelbaar. Klik hier Heel langdradig, maar ach, af en toe fast forward en dan weer terugspoelen omdat je toch iets heb gemist.
Hier voorafgaand zag ik filmpje van Drain addict, die uit een verstopte afvoer  dikke worsten van wc doekjes haalde, je weet wel, van die natte doekjes die je mag doorspoelen omdat ze oplosbaar zijn. Ze zeggen er alleen niet bij hoe lang het duurt eer ze oplossen, echt niet tijdens of vlak na het doorspoelen. Zo kijk je toch heel anders naar het frisse gevoel van billen afvegen met een vochtig doekje.