Het gaat goed met de katten, ze renden als best buddies de garage uit en in een streep door naar de keuken, want ze hadden honger. Sherlock slobberde zijn pil weer naar binnen en de pijnstilling ging er ook vrij makkelijk in. Dit gaf ik hem bij de schuifpui waar hij naast Jon stond die aan het miepen was, omdat hij naar buiten wilde.  Af en toe gaat hij met zijn tongetje wild in het rond om die hechtingen eruit te krijgen, geen nood ventje, die lossen vanzelf op. Verder doet hij het heel goed, is levendig, lief en kijkt lekker fris uit zijn oogjes.

Sherlock laat zich op de mat bij de schuifpui en op het speelkleed bij de tv heerlijk aaien, vol overgave ging hij ook nu weer op zijn rug liggen om op zijn borstje en buikje geaaid te worden (sinds gisteren mag dit lekker lang) en gaf stevige kopjes tegen mijn handen.
Het speelkleedje is ook geweldig om een veren stokje onder te laten verdwijnen waarop dan gejaagd kan worden, het wordt als een prooi gebeten (au) vastgepakt in de voorpoten en gekrabd met de achterpootjes. Ze komen vaak ook aanrennen en schuiven dan door met hun “prooi” onder de quilt tegen het tv meubel aan, zo grappig. (Niet met een klap, dat zou niet leuk zijn, maar gewoon met een zachte landing). Sherlock had dit quiltje ook boven op zijn logeerkamer toen hij net in huis was en had al snel door hoe fijn het spelen hiermee was, elke dag lag het in een hoopje vol met speelgoed.

Het is gelukkig een stevige flanellen quilt met een dikke fleese achterkant, en gaat al zo’n tien jaar mee denk ik. Om de dag klop ik het buiten uit en dan kan het er weer tegen. En net als nu met het uitkloppen kan ik het niet laten om snel wat onkruid te trekken dat rond de blauwe geraniums groeit.

Deze heb ik een maand geleden gekocht nadat ik de vorige er allemaal uit had getrokken, denkend dat het boterbloemen waren, het blad en de manier van uitlopers maken lijkt er veel op. Links tussen de geraniumblaadjes is ook een verbena zaadje uitgekomen, het groeit als kool.

Ik haalde vanmorgen hun voerbakjes uit de garage op, wat die macaroni doet tussen het eten snappen ze niet, ze vissen zo goed en kwaad als het kan het kip er van tussen en laten die gekke witte dingen liggen. Dat heeft dus geen zin om er nog door te doen, ondanks dat ik de macaroni had laten nagaren in het vocht van de kip.
Jon kreeg droge brokjes waar hij op aanviel terwijl ik Sherlock stukjes kip gaf die hij naar binnen schrokte, het eten zonder tandjes om het op te pakken is wennen.  “Eindelijk echt eten“ , hoorde ik ze met volle mond tegen mekaar zeggen 😂 maar op het laatst bliefde Jon ook wel kip en dook Sherlock met zijn snuitje in het bakje van Jon, ik schrok en zag in gedachte alle wondholtes nu gevuld worden met droge harde brokjes. Tegen een kind kan je zeggen:”Spuug uit!”, bij een baby kan je met je vinger het mondje leeghalen, maar een onwillig en gewond kattenbekje?

Jon vindt Sherlock nog wel vreemd ruiken, heel af en toe blaast hij alsof hij zijn vriendje niet herkent, maar dan is het snel weer goed en geven ze mekaar een stoere hi five. Maar als Sherlock hem dan weer wilt bespringen en met zijn kopje dicht bij de neus van Jon komt, blaast Jon weer en stopt het spelen. Ik denk dat het luchtje uit Sherlock zijn bekje hem afschrikt. De geur van oud bloed? Ik zal hem vanmiddag wat koolvis geven, dat meurt misschien beter.

Jon is buiten en Sherlock houdt de ramen goed in de gaten of hij hem kan zien, plots zit hij achter me en dit is voor het eerst dat hij dit doet. Hij bleef daar niet lang staan, hij heeft niet echt rust in zijn kont zolang Jon buiten is.

elke dag is er wel iets wat hij voor het eerst durft, zoals eergisteren op het kasteel blijven liggen terwijl DH  heel rustig naar de bank liep; zolang hij maar niet zijn kant op kwam was het goed. En gisteravond zat hij opeens bij de bank aan zijn voeten te snuffelen, mijn lief hield zijn voeten heel stil om hem niet te laten schrikken, en toen liep hij weer terug naar Jon die op de smalle poef naast de bank bij de schuifpui lag te slapen.

Ik ga nog even wat in de tuin werken ook al voel ik me wat gammel van gisteren, frisse lucht zal me goed doen; het is lekker buiten, licht bewolkt maar droog met een aangename temperatuur.