We waren allebei wat melancholiek, na het verven in ons oude huis, zoveel mooie herinneringen ophalend, en het sudderde nog wat na in mijn hoofd, terwijl ik in de keuken het eten stond klaar te maken. Mijn lief kwam er gezellig bij staan, en na een tijdje zei hij: “Je lijkt wel mijn jeugdliefde….”, en ik glimlachte, wat een romanticus is hij toch. “….. met al die puistjes op je gezicht.”, mijn glimlach maakte plaatst voor gespeelde verontwaardiging, en lachend maakte hij zich uit de voeten. Jaja, als ik ze nog niet had, zou ik ze spontaan krijgen, lang leve de overgang!

Wat ook charming is, deze manier van YoYo’s verwerken, ik zag het vanmorgen en bedacht me dat ik ook nog een zakje vol hebt liggen, waar ik niks mee doe. Vooral de manier waarop ze ze heeft vastgezet, gewoon tijdens het doorquilten, geweldig!

Hebben jullie de schattige kerstmuisjes al ontdekt bij Carin? Ze heeft het stitchery patroon zelf ontworpen, wat een talent! Hiervoor leg ik graag mijn Frederike opzij, het kan nog net voor de kerst.

Sinds kort heeft Rita van quiltwinkel de Parel ook een blog, helemaal kersvers, en ooh de Baltimore waar ze aan bezig is, kwijlend mooi.

Als afsluiter een breitutorial, voor wie wegens klotsende oksels geen pen meer onder de arm kan verdragen; ik ben er helemaal weg van, je kan zelfs staande breien! Wat zeg ik, lopend! Vorig jaar zag ik een gezin aan de wandel, met moeder achteraan lopend, met breinaalden in de weer, op deze manier:
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=XuRLFl36tDY]