Het zag een beetje wit buiten bij het opstaan, Fay rende vanmorgen gelijk naar hun toilet, blij dat de grond niet keihard was bevroren, hier was ze net driftig iets aan het begraven. Ze liep even later met spierwitte schone voetjes naar binnen, zo knap.
Sherlock liep vanmorgen al zo vlot dat je zou denken dat er niks aan het pootje was, maar wetend dat katten goed kunnen faken kreeg hij toch pijnstilling en hield ik hem het grootste deel van de dag binnen, en moest hij zich behelpen met de kattenbak. Hij droeg zijn lot niet in stilte, een paar keer klonk klagelijk gejammer bij de schuifpui, tot hij zag dat ik niet toegaf, en toen zocht hij boven een rustig plekje op.
Fay volgt hier elk vlokje, maar ze gaf het snel op, last van een verdraaide nek denk ik.
Verkeersinformatie gaf code geel af vanwege gladheid, alsof het vandaag nog niet spannend genoeg was. We reden iets na twaalf uur met een uur speling naar het ziekenhuis in Tilburg, gelukkig geen files, maar wel even heel glibberig op het stukje bij Breda, het was daar ook flink aan het sneeuwen.
We moesten een uur wachten op de poli tot we aan de beurt waren en gelijk na binnenkomst de uitslag te horen kregen: alles was goed! Er waren geen verdachte plekken gezien en het oedeem is flink afgenomen. Opluchting alom, ik schoot even vol, manlief moest ook slikken. De infusen hebben hun werk betreffende het oedeem gedaan, meer krijgen is niet nodig, en de oncoloog in Roosendaal en neuroloog in Bergen op Zoom mogen de controles weer overnemen. Wat een geruststelling, en ook zo fijn dat we niet meer naar Tilburg moeten gaan.
De rit naar huis ging vlot en ook weer in stilte, manlief heeft zowel heen als terug geslapen, hij was zo moe. Bij thuiskomst zag ik de reacties van de kinderen op het goede nieuws, we hebben weer even rust.
De rest van de middag is er dan ook niks meer uit onze handen gekomen, koffie en thee drinken, erwtensoep als avondeten en vroeg naar bed, we zullen vast beter slapen dan voorgaande nachten.
Ik had niks mee als wachtkamerhandwerkje, de stitchjournal opdracht van afgelopen woensdag had ik gisteravond afgemaakt, met Jon als ondersteuning.
Dit was ook een makkelijke opdracht, negen kleine stukjes stof met een mooie garen vastzetten met een simpele rijgsteek, de stukjes stof hoefden er niet perfect recht en rafelloos uit te zien. Ik heb een wollen verloopgaren gepakt wat op een klein naamloos klosje zit, en stukjes stof gepakt die wat betekenen voor me.
De hexagonnenstof als herinnering aan Sommeke, de pauwenveerstof omdat ik zo trots als een pauw ben op mijn kinderen, zwarte kat spreekt voor zich, bloemetjesstof van Aunt Grace en de bloem/blad stof daaronder omdat tuinieren mijn passie is, het konijnstofje omdat deze stof in de geboortequilt voor Sophie is verwerkt. Boven midden het zwarte lapje met bronzen metallic stof omdat ik van blingbling houd, en links onder een streep zilver glitterverf op rode Inktense, rood en glitters, wie houdt daar niet van? Jon steekt zijn pootje omhoog, hij heeft liever iets bruin, zoals kattensnoepjes.
Morgen uitslapen? Vergeet het maar, om acht uur staat de loodgieter op de stoep om onze beneden wc te fixen, de spoelunit sijpelt weer zachtjes door (in de pot gelukkig), hopelijk is driemaal scheepsrecht. Een fijne dag en voor wie de weg op moet: doe voorzichtig 👀
