Er komt maar weinig quilterigs voor mezelf uit handen de laatste maanden, met de tuin die heel veel tijd vraagt en samen met mijn werk achter de longarm erg veel energie van mijn pols vraagt, schiet het er gewoon bij in. Jammer jammer. En dan ben ik toch wel blij met de “moetjes” zoals de fibermail-lijst waar ik op zit, met maar slechts 4 deelnemers is iets beter dan niets. Twee kaarten heb ik al gemaakt en gepost,
Het groene kleurtje is van wasco, na aanbrengen en drogen met een tissue erop met de hete strijkbout gefixeerd.
Het lieveheersbeestje heb ik nagemaakt van een echte ansichtkaart.
Categoriearchief: fibermail
54
Donderdag mocht ik weer een jaar bij mijn leeftijd optellen, ik werd al vroeg gewekt door mijn volwassen spruiten die niets en niemand ontziend “Lang zal ze leven” schetterden zongen, de oudste spruit was er ook bij, ze stond de avond tevoren onverwachts op de stoep, gezellig! In de loop van de ochtend bakte ik een heerlijke citroenwolkentaart, en werd ik tegen de avond toen manlief en zoon weer thuis van werk waren en mijn ouders en broer er waren zwaar verwend met cadeautjes,
paprikaplanten topzwaar van de rijpe paprika’s, 2 potten met zalige zelf gemaakte pruimen-gember jam, lekkere luchtjes, Lush (shampoo)zeepje en rozen,
en patronen en benodigdheden om zelf lingerie te maken, klik op onderstaande foto en je komt in de (web)winkels
ik Ik zie dat ze bij Kantje Boord (in Amsterdam) ook workshops geven van 3 uur, kijk, dat is nog eens leuk! Ik heb op internet (bv hier op facebook of hier als PDF met veel tips) al zoveel mooie maaksels gezien, dat ik het zelf ook wel wil proberen.
En tevens kreeg ik van een klein groepje Fibermaildames mooie kaarten, dank je Inge B, Merel en Marloes 🙂
Vanavond doen we mijn verjaardag nog eens dunnetjes over, eerst met het avondeten, want we hebben nog meer dan genoeg zalig Chinees eten over van donderdag, gevolgd door visite van de broers/zussen van manlief, weer taart eten, jaja, “jarig zijn” is een werkwoord.
Kip zonder kop met een missie
Maandag kwam ik er achter dat ik nog geen fibermailkaart had gemaakt voor iemand van een lijst waar ik aan mee doe, en met schaamrood op mijn kaken mailde ik dat haar kaart er per direct aan kwam. Ik trok mijn lapjeskast open, begon in het wilde weg met scraps te werken en schoot na een half uur pielen in de stress. Dit zag er toch niet uit, amateuristisch geklungel, het had kop noch staart, en hoe meer ik er aan toe zou voegen, hoe rommeliger het zou worden; ik zou er niet vrolijk van worden als ik hem zou krijgen, dus huppetee weg er mee.
Ik trok een andere deurtje van de lapjeskast open en mijn oog viel toen gelijk op het door mijn moeder geverfde stapeltje stof. Aaien, bekijken, ruiken, en de keuze viel op dit lapje. De bak met garens erbij gepakt en gekeken welke er mooi bij staan, harde (scherp aanvoelende) metallics wilde ik ook proberen.
ik had ooit een YouTube filmpje gezien van een vrouw die met machine uit de losse hand borduurde met meerdere garens door de naald, het was het proberen waard. Ik moest denken aan Dijanne Cevaal, zij heeft meerdere quilts gemaakt van dit soort stof, zie hier ooit wil ik ook een grote quilt maken op die manier. Ik besloot om níét op haar website te kijken hoe ze het precies had gedaan, eens kijken of ik vanuit mezelf ook iets kon toevoegen, (origineel zijn heet dat) en als het er precies op zou lijken, dan heb ik toch wel een betere geheugen dan ik dacht.
Onder het lapje stof heb ik een dunne tussenvulling gestreken en daarachter stik en trekvlies, je kan ook een ander stofje erachter zetten, maar omdat dit een kaart moet worden, mag hij best stijf aanvoelen. Met een Superior Topstitch naald (met goudkleurige naald) nummer 90 ben ik met zwarte metallic van Madera eerst rond alle donkere lijnen gaan quilten. Ik had de BSR voet op mijn Bernina 450, en die heb ik maar uitgezet, het geschitter van het draad bracht de laseroog in verwarring, waardoor hij vaak haperde. Daarna de donkere ‘stammen’ opgevuld met drie kleuren garen. Regelmatig komt een andere garen bovenop te liggen, waardoor het geheel er niet vlak uit ziet
En met goud metallic in combinatie met gemêleerd geel King Tut garen heb ik er wezentjes in geborduurd, in die volgode, ook al zie je me op de foto hieronder met de groene garens aan het werk. Ik werkte op de grote lap, maar wilde minder dan een kwart bewerken, genoeg voor 1 fibermailkaart, en zag dat ik een stukje verder naar boven kon dichtmaken op een enkele stam. In de gele wezentjes heb ik nog rode hartjes gemaakt van een akelig scherpe rode metallic (merk staat er niet op) gecombineerd met een rode Mettler Poly sheen, kleur 1902 (werkt heerlijk!). En om het geheel wat spannender te maken en er balans in te krijgen heb ik de rode hartjes als wezentjes in de knop nog verdeeld over de stof.
Ik denk dat door de scherpe metallics te combineren met een gladde polyester of katoen garen, het zich beter laat verwerken. Ik heb niet één keer draadbreuk gehad. Dus topstitch naald 90 en bovenspanning op 0 en je vooral niet haasten.
Op maat snijden, niets aantrekken van de achterkant
hij was toch te slap dus heb ik er nog een kartonnetje en als laatste een licht katoentje er tegenaan geplakt met Pritt,
Met boventransport, twee kleuren garen bovenin ( goud metallic en een dikke van kleur verlopende katoen van Aurifil zijn de randen netjes afgewerkt. Tijdens het zigzaggen hield ik de boel waar nodig met een satéstokje plat, zodat er geen plooitjes of scheef getrokken randjes in kwamen. Bij het laatste stukje aangekomen heb ik de begindraden vast gepakt en ben ik hier overheen gaan zigzaggen.
achterkant als een kaart gemaakt, met een Micron pigma pen geschreven.
en klaar! De volgende dag was hij op plaats van bestemming, ze was er heel blij mee. Oef.
Gelukkig is de kaart geen kopie van de quilt van Dijanne Cevaal geworden, maar helemaal mijn ding met een vleugje DC er in 🙂 en vond ik het haast zonde om hem weg te geven.
dus heb ik gisteren de rest van de stof ook zo bewerkt, ooh zo leuk om te doen! Doorgesneden, en nu heb ik er twee 🙂
Heerlijk om op quiltgebied weer creatief bezig te zijn geweest, en gelukkig dacht mijn pols hier gisteren ook zo over!
Kattekwaad
Met katten in huis maak je veel mee, ze komen gezelllig bij je liggen als je aan tafel met lapjes in de weer gaat, en dan liggen ze er het liefst bovenop, en als ik in de keuken bezig ben komt Loki graag een kijkje nemen, soms probeert ze via de handgrepen omhoog te klimmen om zo iets van de snijplank af te bietsen, en de laatste tijd maak ik mee dat ze opeens op de inductiekookplaat zit en met grote ogen naar de pannen kijkt, waar stoom uit komt en vaak ook lekkere vleesgeuren. Uiteraard duw ik ze met zachte hand weg, ik wil geen katten aan het aanrecht hangend, of zittend bij mijn pannen, maar ik kan een glimlach nooit onderdrukken, ze zijn zo lekker nieuwsgierig. En soms zijn het net kinderen, zoals Zopje die hier Zipje en Loki -die lekker zitten te eten- staat op te wachten.
Toen ik een half jaar geleden op de blog van de in Amerika wonende Susan kwam, was het gelijk raak met het pijltje van Cupido bij het zien van haar katten blokje, dit waren onze katten ten voeten uit
ik savede de foto, maar vergat de link van haar blog erbij te zetten, zo jammer. Vorige week moest ik voor Inge in Berlijn (geen blogger) een fibermailkaart maken voor haar verjaardag, en ik moest gelijk aan dat zwarte katje denken. Ik maakte dit schattige kaartje op een avond na, oei, een exacte copycat 🙁
–even iets uitproberen met de foto’s, in een galerij ipv dat je gelijk naar mijn Flick album gaat, om na het bekijken van de foto’s weer op mijn blog te gaan kan je op het kruisje linksboven in beeld klikken, of gewoon er naast-
maar Susan had de ondeugd zo treffend getekend, daar kon ik zelf echt niks aan toevoegen. Op de close-up zie je dat ik lijntjes heb getekend op de snijmat en er een beetje naast zat met doorstikken, voor het zwarte heb ik vilt gebruikt, het kaartje gaat toch niet gewassen worden. Het eindresultaat was zo mooi dat ik het niet aandurfde om het als ansichtkaart te posten, dus ging de kaart in een enveloppe, en twee dagen later al kreeg ik bericht van Inge dat ze heel blij was met dit vrolijke kaartje. Kijk, daar doen we het voor.
Eergisteren vond ik al zoekend op internet gelukkig toch nog de blog van Susan, en ik heb haar toestemming gekregen om met haar veren te pronken,wat ben ik toch blij met zulke lieve creatieve mensen, die kopieergedrag zien als een vette compliment en niet als jatwerk, zolang je maar de naam van de ontwerpster er bij zet, en geen geld verdient aan andermans bedenksels, uiteraard. 🙂
Feestje!
Zaterdag zaten we op verjaardagsvisite bij mijn ouders, mijn moeder vierde het heugelijke feit dat ze 18 was geworden die dag, zo leuk als je het kan omdraaien en het kan navertellen, daar gaan we toch voor he? Dit was het fibermailkaartje welke ik voor haar had gemaakt, ze herkende haar eigen geverfde stof, en de rode kat moet hun kater Roodje voorstellen, feestelijk opgetut.
Mijn moeder had zich afgelopen dagen beziggehouden met dat wat ze het aller-aller leukste vind om te doen: bakken! Hier staat alles in de keuken klaar in de trommels
Zalige chocolade-noten koekjes (ook in veganistische versie gemaakt, net als de speculaas), heerlijke gember-boterkoek, vingers aflikkende super lekkere gevulde speculaas, en van die mopjes bitterkoekjes, maar dan net even anders, en in de koelkast stonden de 2 soorten mon-chou taart (met kersen of met aardbeien, kies maar, of niet, want er is meer dan genoeg!) en uit de diepvries kwam nog een lange vingertaart(ijskoud het lekkerste), oooh te lekker allemaal, en ik besloot bij binnenkomst dit allemaal in me op nemende helemaal nergens op te letten wat betreft de input, zolang ik maar niet met volle mond praatte, en vooral niet teveel kliederde.
De schaal met koekjes werd regelmatig aangevuld, en op het laatst zette mijn moeder de trommel met koekjes die het hardst gingen maar gewoon op tafel, ze kon anders blijven lopen. Zalige soep vulde tegen de avond de gaatjes op, en goh wat gek dat er niet zoveel liefhebbers meer waren voor broodjes, niemand had meer honger. We rolden -met achterlating van het allerschattigste poesje van de buren die praktisch inwoont bij mijn ouders- naar huis, het beestje is zo klein, dat Z&Z denken dat het een muis is, mochten ze het tegenkomen. Heb ik nou toch vergeten een foto van de cadeautjes te maken, he wat suf! Van dozen gevuld met bloembollen,
een lepel weegschaal voor de speculaaskruiden, tot een kerstboompje van lapjes (nog wel zelf maken) en een schattig Jim Shore doosje met naaimachientje er op.
Halverwege de middag werd ik naar boven geloodst, “kom eens even mee”, en ik zag de huizenbouw die al casco tegen de muur aan zat, op de strijkplank lagen de loterijblokken van onze quiltgroep
en aan de muur geplakt ook nog de oefenlap Tifaifai, naar het boek van Dijanne Cevaal, jaren geleden gekocht. Lief mens, Dijanne, we hebben een beetje een speciale band met haar, omdat ze in Australie woont, en -voor Australische begrippen- niet ver van mijn zus vandaan. Nou ja, je moet er nog wel een dag voor uittrekken…..
Dijnne verkoopt ook haar quilts, kijk maar hier.
Mijn moeder gaf me een doosje bonbons, die ze speciaal voor me had meegenomen uit Groede, zei ze, aaargh, nog meer calorieen, maar wat lief!
Zondagavond haalde ik het lintje er van af, ik wilde er wel eentje van proeven. Haha, gefopt, met beide voeten er in getrapt! LOL want dit zat er in, wel snoeperig, maar niet dikmakend, tenzij ik ze onder mijn kleding ga stoppen. Ik heb er smakelijk om gelachen, oooh ik keek vast even beteuterd, even maar….snoepkont die ik ben.
Vandaar dat mijn moeder zei dat ik het thuis pas mocht open maken, en gekocht in Groede, dat is van de quiltwinkel de Parel, waar ze deze snoepjes tijdens de quiltdag had gescoord, een paar weken geleden. We sluiten af met een update van Frederike.
