Van quiltwinkel naar quiltwinkel gaan, wie wilt dat niet (zwijg manlief), vanmorgen pikte ik mijn moeder op bij het station en om half 11 reden we al in het straatje van Aztec Roze in Zwijndrecht, het zonnetje scheen en we hadden er zin in. Maar eerst een kopje koffie bij de lunchroom om het hoekje. Nou, vergeet het maar, de meneer achter de bar vertelde ons dat hij nog gesloten was, al driftig sinaasappels uit persend, hij was nog maar net aan het opstarten. Nee, zelfs niet een kopje koffie kon er van af. Pff, net aan het opstarten, nog gesloten, laat de deur dan dicht, dan heb je ook geen gezeur. Maar nergens in de buurt was er een café of zo open, pas om 11 uur. Wie heeft dat verzonnen dat je pas vanaf 11 uur een kopje koffie kan drinken?

Gelukkig spotte Caren van de quiltwinkel wel onze cafeïnenood, en we kregen -nog geen 5 minuten nadat we in de winkel waren- een lekker kopje koffie aangeboden. Aaah, daar komt een mens van bij, en al nippend aan de koffie keken we onze ogen uit in de workshop ruimte. Prachtige BOM’s en leuke koopjes, wat een verleidingen allemaal! Ik heb bamboe-tussenvulling aangeschaft, niet geschikt voor wandquilts, maar wel super voor een beddenquilt, zo soepel schijnt het te vallen, en een bundeltje witte FQ’s, want die zijn op aan het raken. Mijn moeder scoorde een paar mooie lapjes en leesvoer, en blij als een kind liepen we met onze buit weer naar de auto, de rood-witte loterijquilt achterlatend die Ingrid aan haar zus kan geven voor het meisjesweeshuis. (bedenk me net dat ik de label ben vergeten, ieks! die stuur ik deze week nog op, Laura)

3 Kwartier later parkeerde ik de auto voor de deur bij Schering en Inslag, eerst een lekker warm broodje gegeten, de zwart-witte quilt in het restaurant trok mijn aandacht, zo mooi en toch zo eenvoudig. En toen doken we de quiltwinkel in, wat een heerlijke winkel en zoveel om te zien. Ik scoorde er een pakketje driehoek-blokkenspel, leuk om te maken om als kraamcadeautje weg te geven, altijd handig om in huis te hebben. En zulke mooie boeken hebben ze, mijn moeder kocht een prachtig applicatieboek,
van Yoko Saito, werkelijk om te kwijlen zo mooi en lief en leuk. Ik heb diep gezucht, sterk zijn, want ik heb mijn verlanglijstje gisteren ingeleverd. We hebben thuis lootjes getrokken en doen dit jaar voor het eerst surprise-avond met Sinterklaas, en op dat lijstje staan quilttijdschriften, en boeken, dus nee, ik heb niks van dit moois gekocht. We zaten al in de auto, navigatiesnol stond net ingesteld op Sprang-Capelle, toen mijn mobieltje ging: Angela, met de vraag of ik nog in de buurt van Woudrichem was, en zo ja, of ik dan nog een boek voor haar wilde kopen. LOL Tuurlijk wilde ik dat, de meneer in de winkel keek niet eens gek op toen ik weer binnen stapte, recht op de boeken af, dat zullen wel meer dames hebben, dat ze bij nader inzien het toch maar wel doen. Gelukkig hadden ze het desbetreffende boek ook nog liggen, en na deze snelle koop reden we verder.

Het was net 2 uur toen we bij de Windmill aankwamen, een woeste rit door smalle straten en zelfs een stuk over een onverharde weg (jazeker, keurig volgens de navigatiesnols aanwijzingen gereden), en toen waren we er. Een gewoon woonhuis op het eerste zicht, alleen hangen ‘normale’ mensen geen quilt buiten op naast de deur, dat verraadde de boel een beetje. Een heel verrassende winkel, op het eerste zicht leek het klein, maar de ruimte bleek groter en dan de workshop ruimte, giga, heerlijk! De eigenaresse (Margriet) had het liever niet dat ik foto’s maakte, dus na deze 2 binnen foto’s ben ik gewoon gestopt. Ik kreeg wel toestemming om ze op mijn weblog zetten, ze was verder best wel lief hoor ;-). Je zag aan de quilts en de stof-/kleurkeuze dat deze dame echt verstand had van quilts maken, de sampler voor de beginnerscursus was zo mooi en rustig, alles klopte,en er was ook ruimte overgelaten tussen de blokken voor mooi quiltwerk; dit was een quilt waar je zelfs na jaren niet op uitgekeken zou raken. Jammer dat ik hier geen foto van kon maken. Het was in deze winkel dat ik een heerlijk nieuwtje ontving via een smsje: Evelien heeft haar tentamen gynaecologie met een 7 gehaald, jippiiiee!

Om half 4 zaten we thuis aan de thee, moe maar voldaan, nog nagenietend en bijna al een volgende shop-hop plannend. Want we hebben nog zoveel winkeltjes te gaan, zoals the Log Cabin (ben ik jaren geleden wel geweest), Beek kennen we (maar verveelt nooit), en bij die andere quiltwinkel in die buurt (in die molen, waar je met een trap omhoog kan gaan) stonden we jaren geleden voor een dichte deur, dat die willen we ook nog eens van binnen bekijken.

Voor morgen staat er niks in de pen, dus ga ik mezelf (en mijn ventje) trakteren op het afmaken van de lensquilt, dan kan deze eindelijk op zijn kamer komen te hangen.

Oja, voordat ik het vergeet: een leuke Give-away van Simone alwaar je een schaartje kan winnen!