Wat een feestje was het, dat de deur gewoon open was en de katten vrijelijk in en uit konden lopen, en ik dacht dat ze niet konden wachten om naar buiten te gaan toen ik de schuifpui open deed. Maar aarzeling, beetje in het deurgat hangen en vooral mij in de gaten houden terwijl ik zat te ontbijten. Hun routine om na mijn ontbijt de havermelk op te likken was belangrijker dan buiten op het gras rollen. Ze bleven de hele ochtend in de buurt van het terras, en tegen de tijd dat wij even de stad in gingen, lagen ze binnen en konden we met een gerust hart het pand verlaten.

Met het zonnescherm uit was het ‘s middags goed toeven in de tuin, Puk heeft duidelijk steeds bevestiging nodig dat ik er nog ben, hij loopt geregeld even langs me of gaat gewoon naast me liggen. Fay is ondernemender, altijd al geweest. Het geluid van de auto’s was eerst eng, maar alles went.

Puk heeft de het klimmen in de boom ontdekt, ik heb het een keer in beeld gekregen, maar hierna volgden nog vele klimpartijen, en ik was steeds net te langzaam met het op de foto of film te zetten. Ook leuk om te zien hoe ze de vijver bekijken, Puk leste zijn dorst met het kraakheldere water.

De schoolkinderen gingen naar huis, en de kleintjes schrokken van het geklets en gelach en renden naar binnen. Sherlock en Jon gingen er achteraan om te zien of ze oké waren

Na een tijdje lieten ze hun neusjes weer zien, eerst bleven ze in het deurgat staan en langzaamaan durfden ze weer op onderzoek uit te gaan, en mooi te zien hoe Jon en Sherlock ze in de gaten bleven houden als goede nannies

De egels hebben eindelijk het egelhuis ontdekt als restaurant, het huis heb ik in de winter van 2016 gemaakt aan de hand van de bouwtekening van de egelbescherming, ik ben twee weken geleden begonnen met hier voer in te leggen zodat de katten er niet bij kunnen, en in het begin aten ze alleen wat in het voorportaal lag. Maar gisteren was alles op!
Ik haalde het deksel er af om de zwarte folie er op vast te timmeren zodat de stenen die het wegwaaien tegenhielden er af konden blijven. De katten liggen er graag op en hebben nu meer plek.

en gelijk zat Jon er in, het is ook net een doos hè.

En gisteren deed ik nog een leuke ontdekking, wat groeit daar?

Van dichtbij zie je dat het duidelijk twee dezelfde planten zijn

En laat dit nou de vorstgevoelige Salvia zijn 🎉 hier zie je ze op een foto van vorig jaar in volle bloei, diepblauw tegen het zwarte aan, schitterend. Dan is het toch goed dat ik ze lekker heb laten staan (ipv uitgraven en binnen overwinteren)en veel blad op de bodem heb gegooid. En natuurlijk heeft het ook geholpen dat er geen lange zware vorstperiode was.

Het is logisch dat waar de kleintjes op hun eerste dag buiten spelen al voor het donker werd binnen kwamen en het accepteerden dat de deur dicht bleef, ze hier de volgende avond niet meer in zouden trappen.
Gisteravond hadden ze blijkbaar afgesproken dat ze niet meer samen naar binnen gaan om bv op de bak te gaan (ze hebben nog niet door dat ze hun plasjes en poepjes in de ex-groententuinbak kunnen doen waar de grond lekker rul is) . Jon stond tegen tien uur tegen me aan te slijmen en te kletsen, hij vond het welletjes en wilde eten. Sherlock kwam een kwartier later om te checken of er al wat te halen viel, en de kleintjes zag ik in de achtertuin rennen en verstoppertje spelen, maar naar binnen komen ho maar. Ik probeerde ze te lokken met een stukje gare kip, het rook lekker, maar binnen eten? Naâh.

Ik besloot in de keuken de schaaltjes alvast te vullen, het geluid zou ze misschien wel lokken. Jon en Sherlock stonden om mijn benen te draaien en te miepen, en opeens kwamen de kleintjes aanrennen en ik hoorde dat DH de schuifpui snel dichtdeed. Hehe, nu kon ik weer opgelucht ademhalen, en Jon en Sherlock ook, want nu kregen ze eindelijk hun eten. Ik heb ze de rest van de nacht niet meer gehoord.

Vanmorgen bleef Puk wel wachten tot hij mijn bakje mocht uitlikken, ik kon hem nu weer wat langer aaien over zijn hele rug, zelfs even weer over zijn wangetje, na iets van tien tellen was het schaaltje schoon en de tijd van aaien gedaan. Fay vond het buiten veel te leuk en kwam pas tegen elf uur naar binnen en ligt nu op schoot te slapen, eindelijk, want in het begin wilt ze geaaid worden en overal kopjes tegen geven, en dat typt lastig. 

Jon ligt in de gele stoel 

en Puk ligt lekker te slapen op tafel, je zou er haast slaap van krijgen. Sherlock is nog buiten, hij ligt vaak in het tuinhuisje te pitten in een mandje bekleed met een schapenvachtje.

Hij liet het zowaar toe dat toen hij er net lag ik een paar keer over zijn staart streelde, maar toen hij wilde opstappen stopte ik en ging weer zitten zodat hij bleef liggen. Zijn staart kreeg een wasbeurt en alles was weer goed.