Weer 2 er bij, oeh ze zien er zo wel mooi uit zeg!Vanmorgen moest Tim opgaan voor zijn theorie-rijexamen, en we reden hiervoor ruim op tijd naar het sportcomplex, waar het examen werd afgenomen. Ik heb een hekel aan op het nippertje ergens aankomen, je weet immers nooit wat de rit zal brengen, en dus zaten we 20 minuten te vroeg in de auto op het parkeerterrein te wachten; zoon keek nog even het boekje met regels door, en ik installeerde me met de geknipte delen van de Dresden Plates, liefkozend DPtjes genoemd, die ik in mijn hexagontas bewaar Heleen had me gisteren gepord, door me te vragen hoe ver ik er mee was. Het is eigenlijk een vakantieproject, en we hebben nog geen vakantie, maar goed, om Heleen te pleasen :p had ik er gisteravond bij Miranda al wat aan gewerkt, en had 1 DPtje bijna af gekregen. En vanmorgen in de auto ging ik dus verder, en nog voordat Tim besloot dat het tijd was om naar het sportcomplex te lopen, had ik al 1 DPtje af.

Bijna alle kandidaten werden tot aan de deur begeleid door hun vader of moeder; moeder met dochter die gezellig aan het kletsen waren, moeder met zoon waarvan de zoon net deed of-ie niet bij die vrouw hoorde, en een enkele vader met zoon, één van deze vaders liep met een zelfverzekerde houding alsof zijn zoon alleen maar voor de vorm opging, kat in het bakkie, mijn zoon weet alles al (jaja, maar de weg naar de deur vinden kan hij niet?). Een paar jongens waren met de fiets, en iedereen stond buiten te wachten bij de deur tot ze er in mochten.

Ik liep niet mee met Tim, zou niet weten waarom wel, het zijn allemaal jong volwassenen die daar lopen, en de moeders en vaders doen net alsof hun kind voor de eerste dag naar de kleuterschool moet gaan. Hun 'kind' heeft de ouder toch ook niet nodig om pas midden in de nacht op de fiets naar de stad te gaan om te stappen. Of wel?

Bijna klaar met de 2e DP zag ik al jongelui onder begeleiding terug naar de auto's lopen, de een keek vrolijk en de ander keek sip, en waar de een vrolijk keek, keek de ouder trots en blij; de 'kat in het bakkie' vader liep een heel eind voor zijn zoon uit naar de auto toe, en vader keek niet vrolijk, de kat was dus niet in het bakkie terecht gekomen. Zoon keek de hele tijd naar de grond, ja joh, je zult er toch voor moeten gaan leren. Met het wegrijden uit het parkeervak -schuin tegenover me- sneed vader de bocht af, en ik zag de zoon met grote ogen opkijkend zijn mond open doen ("zo moet het niet pa"), maar hij sloot hem weer gelijk, goed gezien jochie, weten wanneer je je mond moet houden.

In de verte zag ik mijn zoon aan komen lopen, gezicht op sip kijken, maar hoe dichter hij bij de auto kwam, hoe minder sip hij ging kijken, en vlak voor de auto ging zijn duim omhoog en grijnsde hij. Yeah. Hij had de sippe blik langer willen aanhouden, om me te laten schrikken, maar 't was niet gelukt; de opluchting overheersde en borrelde er zomaar uit. In de auto sms-de hij naar zijn vader en zussen dat hij het had gehaald, hehe. En nu lekker weer lessen, bijna elke dag en dan minstens 2 uur achter elkaar, sommige dagen 2x 2 uur rijden, dan kom je er wel in. (Hij zit bij de ANWB rijschool.)