Ik heb weer even het plattegrondje van de tentoonstelling erbij gepakt, even laten zien waar we nu zijn gebleven.

Bij de blauwe pijl met rode rand hingen allemaal werkstukken van Hilde van Schaardenburg, die uitbundig een jonge vrouw begroet; wat een mooie kleuren, naaldwerk in het midden (jaren geleden ooit gemaakt door gezinsleden/moeder) en in quilts verwerkt door Hilde, met prachtige zelfgeverfde stoffen. Deze quilts waren lastig goed op de foto te krijgen vanwege de verlichting, soms schenen de lampen zo fel dat mijn digi er geen touw meer aan vast kon knopen.

Toen deze wand gedaan was ging ik terug naar de rijen in het midden, ik was gebleven bij de groene stippellijnen, en liep van daaruit richting de rode stippellijnen.  Maya Chamovich toonde haar “schilderijen” die als watercolors prachtig van kleur zijn, en terwijl ik ze  bewonderde liep een vrouw op de maakster af, ze was hier al eerder geweest en wilde een quilt van haar kopen, wat goed!

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=d6I3EeKHArA&w=420&h=315]
Filmpje 9 alweer, we zijn er bijna, de Noorse quiltdames laten hier hun mooiste werken zien, meer traditioneel, zoals de Grandmothers Country Album van Laila Karlsmoen, die verderop aan het tafeltje zat en graag wilde poseren naast haar quilt. In de volgende rij van de Noorse sectie valt een grotesk beest met de weerkaart, ik dacht eerst dat het een stier was, maar bij nader inzien is het toch een ram, denk ik, geweldig! Lage drukgebied op zee en Noorwegen ligt rechts  in een hoog luchtdrukgebied. Prachtige kleuren!

De quilt met een man die bij een fjord over een meer uit kijkt met een zwarte hond naast hem beeld een zware depressie uit; de man is depressief, niet de hond. Het schijnt een Noorse uitdrukking te zijn, als je last hebt van een depressie dan zeggen ze dat je een zwarte hond bij je hebt…. of zoiets, oh help, ik moet beter opletten als mij iets verteld word….

‘Walk in the Dessert’, de roze log-cabin achtige langwerpige quilt riep vraagtekens op; prachtig met de hand doorgequilt in het midden, en de border is  vrij basic machinaal doorgequilt. (vanwege tijdnood? “Ah pokker!” Het moet morgen al klaar zijn, dat red ik nooit!) Merel (die opeens naast me stond) en ik hebben ons hier over verbaasd, maar het was zo mooi gequilt met de vlinders dat het de pret niet mocht drukken. Op het eind van dit filmpje zien jullie opeens een korset met de benen van Merel er onder uit steken, “I want to be free” staat er op deze kant van de quilt, wat ik me wel kan voorstellen, zo’n strak korset kan niet lekker zitten, ik vind een gewone bh soms al een ellende om te dragen (hangt van mijn state of mind af, ben ik moe dan mogen de meisjes eerder vrij dan als ik me fris en vol energie voel.) en Merel wilde weten hoe de voorkant van deze quilt er uit zag, en was naar de volgende rij gelopen. Ze moest lachen om wat ze zag, ik maakte van haar dus een foto en zij kreeg mijn digi om van haar kant een foto van mijn benen vanonder het korset te maken, maar ik had geen idee hoe dat er uit zag. Later zag ik dus dat ik beter mijn broek, sokken en schoenen had kunnen uittrekken voor de foto, maar ja, dat doet een mens niet in een zaal vol vreemden.

Veel plezier met dit filmpje, de nummers 10 en 11 komen in het volgend blogje.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=dgGOu3Q9zbA&w=420&h=315]