Vandaag was Vaderdag, 't was de derde zondag van juni, en ook deze keer zat Perry tegen een ontbijt van "heb ik je me nou daar" aan te hikken (het vulde 2 dienbladen), maar ook nu kon hij weer vertrouwen op de eeuwige hongerlappen die wij liefkozend "onze kinderen" noemen. Lekkere luchtjes kreeg hij, net als een paar dvd's die hij nog niet had (wordt voor de kids elk jaar spannender, heeft papa hem al, of niet?) En een labelwriter deze keer, om de adres etiketjes te kunnen afdrukken zonder dat je een grote printer moet gebruiken. In bed zat hij te tellen, en eerst dacht ik dat hij de prijsstickertjes op zat te tellen, maar nee; mijn ventje zat uit te rekenen wat het goedkoopst was, printen via de pc op die grote etikettenvellen of met deze labelwriter. Tja, daar moet je weer een register accountant voor zijn, toch? Dus was het wel handig dat de prijsstickertjes nog overal op zaten, ter controle.

Ik tel ook wel eens hardop, maar dan zijn het de pro-points die ik net naar binnen heb geslingerd, zoals vandaag; ik ben gestopt met tellen bij 38 (mag er 30 hebben op een dag), en toen moest het avondeten nog komen. Ieks! Heel moeilijk waren de laatste 4 dagen, met een verjaardag van dochter, en het slagen van zoon, een verjaardagsfeest met bbq bij zwager/schoonzus, een dag later thuis visite met etentje (Japans buffet), en dan de dag daarop Vaderdag met nog meer taart, om over de door mijn moeder gebakken chocoladekoekjes en langevingertaart maar te zwijgen. 't Zijn zware dagen, letterlijk en figuurlijk, vooral figuurlijk, heel zwaar.