Alweer 21 jaar geleden dat we in het huwelijksbootje stapten, amper te geloven dat het al zo lang is tot je 'het grut' aan tafel ziet zitten, 2 jong volwassenen en een puber, en dan valt het niet te ontkennen. Zoon stond angstig vroeg -9 uur- onder de douche op deze gedenkwaardige dag, hij zou om 11 uur opgepikt worden door 2 vrienden om -met een kleine auto- naar Pukkelpop te gaan, en vroeg zich tijdens het aankleden af, waar de tent en zulks zou liggen. Mooi op tijd, toch, waarom moet je je daar dagen van te voren druk om maken? Gelukkig kwam het met hulp tijdens het zoeken nog goed, en alles werd in een grote backpack gepropt; het scheelt dat hij geen toiletartikelen nodig heeft -behalve tandenborstel, -pasta en deo- , want douchen doet-ie wel als-ie thuis is, zondag. Ja, hou op, schei uit; hoe dat ruikt, dat wil je toch niet weten! Ik kreeg om 4 uur een smsje dat de tent stond, en dat het er heel erg propperig druk is, ze staan met 3 eenspersoonstentjes bij 3 Schotten, bij elkaar, gezellig. 

In de middag werden 2 grote bossen bloemen bezorgd, eentje van de kinderen, en eentje van het werk, ooh lief. Nou, en toen ging Evelien aan de slag, een tasje maken. Het eerste exemplaar bleek te klein, ik had vergeten de naadtoeslag erbij te tekenen, uh, suf. Ze zei bij het gemuggel van het eerste exemplaar "als deze mislukt, mag jij de volgende maken.", maar toen hij mislukte, was ze het blijkbaar vergeten, want gelijk na het knippen van het patroon met naad ging ze weer aan de slag, en toen zat het tasje ook zo in elkaar. Het vastzetten met lijm was alleen een hoop gedoe, zo oppassen dat je niet helemaal onder zit. Maar het eindresultaat mag er wezen! Eventueel kan ze als de lijm is opgedroogd de beugel met garen vastnaaien, met de hand, maar dat moet ze helemaal zelf weten.

Uit eten vanavond, maar al honger om 4 uur en geen lekkere knabbels in huis, dus ben ik gaan bakken. Hartige ansjoviskoekjes, zo stond in het boekje dat ik voor mijn verjaardag had gekregen. De ansjovis in blik die ik meende te hebben, bleek sardines te zijn, naah, maar niet doen. Maar toen zag ik een blikje krabvlees staan, en dat heb ik wel genomen, en lekker dat de koekjes zijn! Men neme 60 gr koude roomboter, 60 gr witte bloem, 30 gr verse Parmezaanse kaas (ik rasp zelf van blok) 120 gr uitgelekte krabvlees, vers gemalen peper (theelepeltje). Alles met mixer goed mengen tot het een samenhangende bal wordt, en dit in de koelkast een kwartier laten opstijven. Ondertussen de oven op 200 voor laten verwarmen, deeg uitgerold (op bakpapier met bloem) tot hele dunne plak, en toen rondjes uit gestoken. Volgens recept moest het 6 minuten in de oven, maar ik heb ze er 9 minuten in laten zitten. Ze moeten goudbruin zijn, en dan koelen ze af op een rooster, en dan lekker serveren. Deze koekjes zijn enkel aan de rand wat knapperig, verder zijn ze wat zacht, maar lekker! Niet normaal, je zou met gemak de 27 koekjes in je uppie kunnen opeten, maar dan heb je geen honger meer de rest van de avond.

Hieronder Zopje op de bank, zijn vaste plek.