Op mijn verjaardag kreeg ik een cadeautje van moeder natuur, gezien het feit dat ik met een vijver veel leven in onze tuin wilde halen leek dat haar een strak plan; van alle mooie, grappige, nuttige en indrukwekkende dieren koos ze voor de mol.

Zipje en Zopje hadden al bewezen dat ze goede mollenvangers zijn, in de tuinen en weilanden bij ons vorige huis zaten er veel en elk jaar vingen ze er wel een paar, slechts één keer hadden wij er eentje die ons gras had omgeploegd, het eerste jaar dat wij daar woonden, en die was heel snel al gevangen. Dus ik wanhoopte niet, ik verwachte dat het nu net zo snel zou gaan.
 
Helaas. Elke morgen keek ik hoopvol op de stoep of een van de katten iets hadden gevangen en met angst en beven of er nog water in de vijver stond, maar gelukkig bleef het bij naar de buitenkant ingezakte oeverranden, waarbij alleen de plantrand in het water breder werd . Meneer de mol besloot na het rondje rond de vijver ook de grond in het plantenperkje los te woelen

Loki (links), Zipje en Zopje (rechts) volgenden hem op de voet,

een dag later zat hij nog steeds in die hoek, en richting terras

het was om moedeloos van te worden, dat droop gewoon van Zipje en Zopje af.

Oh jongens, doe eens wat! Zou het weer de katten parten hebben gespeeld? 20 Juli was het niet te harden zo heet, 35 graden volgens de weervrouw, maar het voelde veel warmer aan.

En de mol, hij ploegde voort, en je zag de grond bewegen waar hij aan het graven was. Ik stond zelfs al met een schep klaar om hem met een steek eruit te wippen, maar ik werd op de vingers gekeken door Zopje, en aaah, stel je voor dat hij zou springen op het moment dat ik met de schep stak, brrr, weg pootjes.

Ik kreeg veel tips van facebookvrienden, van knoflook tot mensenhaar in de gangen stoppen (las elders dat de mollen er dan gewoon naast gaan graven) en bierflesjes met een bodempje water ingraven, dat laatste heb ik wel gedaan hielp niks, de mol groef er gewoon vrolijk langs

en toen stak hij onder de bestrating door naar de zijtuin en groef diagonaal diep langs de rand van de stoep en ging toen zichtbaar precies langs het nieuwe grasveld, maar onzichtbaar op zo’n 10 cm diepte liepen er gangen dwars onder het grasveld.


Niet langer willen wachten op het jachttalent van onze katten besloot ik diervriendelijke vallen te plaatsen, kokers waar het beestje wel in kon kruipen, maar vanwege de alleen naar binnen schanierende klepjes aan weerszijde er niet meer uit kon,

je legt ze in een gang met de kijkopeningen omhoog, en dan bedek je de boel met een tegel, een plankje oid. Om te voorkomen dat er mensenluchtje of ander chemisch luchtje van de fabriek aan zat droeg handschoenen en wreef ik de kokers goed in met tuinaarde en spoelde het af met regenwater. Meneer mol groef er gewoon langs met een grote boog. Elke dag kokers checken, luchtgaten dichtduwen om te zien waar hij zich bevond, (de luchtgaten waren dan een paar uur of een dag later weer open geduwd), en kokers weer verplaatsen. Toen ik gister(vrijdag)morgen vroeg uit het keukenraam naar de zijtuin keek en Loki bij verse hopen en jachtgangen midden op het gras zag zitten, trok er een rode waas voor de ogen was de maat echt vol met lief zijn, de softe aanpak hield niet.

Zipje en Zopje hielden de wacht toen ik klemmen ging kopen,

zelden lagen ze zo dicht bij elkaar als nu.
Bij de Boerenbond hadden ze volop keus aan mollenklemmen,

de klemmen plaatste ik elk tussen twee verse hopen

Vanmorgen vroeg zag ik dat de mol nu voorbij de schommelbank was geploegd, de klemmen waren leeg, en strijdlustig verplaatste ik de klem bij de stoep naar naast de schommelbank, en bedekte het gat met een bloempot. Toen ik eind van de middag de klem wilde checken, lag Zopje op de schommelbank mij tevreden aan te kijken,

helaas was de klem nog steeds leeg, ik zag wel een vers holletje naast de schommelbank richting plantsoen, ik hoopte maar dat hij de tuin had verlaten.

Maar toen ik door de achtertuin liep, speurend naar verse mollenschade, begon mijn hart sneller te kloppen, want wat lag daar op de tuinslang, toch geen…. jawel, een dode mol!

ik pakte hem op, hij was nog soepel en dus nog maar net gevangen, maar door wie van de drie?

Ik ben zo opgelucht dat moeder natuur het zelf oploste met een kat als werktuig en geen akelige klem, ook al laat ik de akelige klemmen nog een paar dagen zitten, voor het geval een andere mol hier komt kijken. Eens kijken hoe ik het grasveld moet opknappen, gangen opsporen, openleggen en vullen met tuinaarde? Pffff. Vanavond even niet.