Twee weken geleden pakte ik het patroon van Amy Bradley ‘Stitch a little, talk a lot’ voor de zoveelste keer van de snijtafel, maar deze keer was ik echt van plan om hem te maken. Ik had het afgelopen zomer voor mijn verjaardag gekregen van mijn zoon, hij had hem gekocht bij Quiltshop Leur, ze hebben er nog veel meer :-).
Het uitzoeken van de lapjes was een hele kluif, ik geloof dat ik alle bakken en kastjes heb doorgespit voor net dat ene bloemetje, dat speciale grijze en ik wist dat ik nog een stukje zilver had, maar wáár?
De volgende middag wilde ik er verder mee gaan, Zopje op de lapjes te slapen, hij heeft er een neus voor en gaat altijd op verse stapeltjes stof liggen, de boef.

Eerst moesten alle patroondelen op plakvlies overgetrokken worden, toen kon ik ze op de achterkant op stof strijken en uitknippen, Loki komt kijken wat ik aan het doen ben en springt er pardoes bovenop.

Daarna kon het leuke werk beginnen; als een puzzel alles op z’n plek leggen,
hier liggen de onderdelen los op het papier, het ziet er al nu al leuk uit! 

Loki zocht naar restjes papier, ik had gelukkig de belangrijke patroondeeltjes elders verstopt.
De onderdelen streek ik eerst op hun plaats op een teflon bakvel (gekocht bij een bakwinkel), deze zat vastgespeld op het patroondeel dat op een stijkplankje lag, zodat het niet kon verschuiven. In de quiltwinkel kan je ook teflonvellen kopen voor dit doel, klik hier ze zijn niet goedkoop maar je doet er je leven lang mee.
Toen ik met dame nummer drie bezig was,

had ik de andere twee dames even tegen het behang geplakt zodat Loki er niet mee aan de haal kon gaan, ze lieten de volgende dag gelukkig makkelijk los.
Eenmaal alles klaar kon ik het op de ondergrond strijken,

ik gebruikte hiervoor een printloze witte (quilt)katoen, want ik wist dat je na het doorquilten weinig zou zien van een evt. printje.

De lijntjes op handen, tafelkleed en kleding tekende ik met een Friction pen, het verdwijnt na verhitting, maar omdat ik er overheen ging naaien zou het geen ramp zijn als het niet zou verdwijnen.

Voordat ik kon gaan vast naaien heb ik op de achterkant Stik en Trek papier gespeld, dit om samentrekken van stof te voorkomen,

Op de Pfaff 2030 zit een hele mooie festonsteek, ik gebruikte overal bruine (2360) Aurifill behalve voor de zwarte stoffen, deze heb ik met zwarte Gütermann gedaan, gewoon omdat ik geen zwarte Aurifill had.

Wat een klus zeg, heel veel draaien en keren, met een top die stijf is van het papier en de vast gestreken onderdelen. Halverwege was ik opeens het bonbondoosje en de bruine snoeppapiertjes kwijt, gelukkig waren ze nog niet ingepikt door Loki, die alles goed in de gaten hield wat op de tafel gebeurde. Het Stik en Trek papier trok/ritste ik zo los na afloop, het is te stug om te laten zitten, het is even een werkje waarbij je moet opletten, je wilt namelijk niet het naaiwerk lostrekken.
Borders zaten er zo op, wat een verschil maakte dat zeg!

Leuke achterkantje gevonden, past qua kleur niet echt erbij, vond de dame met blauwe jurk ook, maar de maat was perfect

Sandwichen heb ik gedaan met kopspeldjes omdat ik te lui was om op zoek te gaan naar mijn veiligheidsspelden, ze bleken gewoon beneden op tafel te liggen, ontdekte ik, toen ik mijn Bernina van tafel haalde om boven neer te zetten voor het quiltwerk. Opruimen na gebruik is niet mijn sterkste kant momenteel, maar het maakt een mens wel inventief.  Bij zo’n kleine quilt kan het ook best met speldjes, de kans dat je er in grijpt is klein.

Nadat ik hem in de ditch van de border en op alle lijntjes rond en op de applicaties had doorgestikt, hield Loki de quilt warm voor me, ik moest even nadenken hoe ik de rest ging doorquilten, en met welke kleur, het grijze of wit.

oh je gaat verder?

Het origineel was met spiralen doorgequilt, maar ik wilde net even wat anders, en zo kwam ik op een beetje Mc.Tavish-achtige toestand, (klik hier voor een uitleg van Leah Day) en voor de border hetzelfde maar iets groter motief. En heel af en toe ging ik met het witte garen over de rode border,

balen, maar snel opgelost door het foutje aan te stippen met rode pigmapen.

Het is dat je er nu schuin tegenaan kijkt dat het lijkt of ik wat ben vergeten te kleuren, recht ervoor staan kijkend zie je er niks meer van. Niet vergeten om dit even te fixeren met de strijkbout (het kleine Clover strijkijzertje is hier prima voor, daarmee kan je heel precies het puntje aanraken).
Even eten, de quilt leg ik op de machine, Loki ligt op de strijkmat en een restje vulling

En opeens is hij een dag later af, 🙂

de ophangsleuf zat in een mum van tijd vast, het stokje had ik nog liggen; deze is wel een beetje krom en te lang, maar voor de foto kan het wel.

 ipv een label heb ik de tekst (mijn naam, woonplaats, naam van de ontwerpster en datum) er gewoon achterop geschreven met een zwarte Micron pigmapen, een label kan altijd nog.

Oei, ik zie nu dat ik de poezenoogjes ben vergeten,

dit doe ik morgen wel even met een DMC draadje, een paar steekjes felgroen met in ’t midden een streepje zwart.

“De bies had netter gekund”, ik hoor het ze fluisteren……..

maar jullie weten het hè: beter af dan perfect ?