Zondagmiddag gingen mijn ventje en ik naar een nieuwjaarsreceptie van de Lions club in Tilburg, ik met mijn bijna 2 weken oude gezichtsbeharing, want dinsdag weer IPL en dan moet er wel wat staan, anders werkt het niet, maar wel met een mooie vestjasje op mijn zwarte broek, de lippen gestift en de haren fris geknipt.  En daar was deze dame ook, ze trad op en speelde samen met het jeugdorkest (welke dit was zal ik morgen opzoeken) oa dit nummer

geweldig! Wat een leuke vrouw en wat een vlotte babbel. Op de receptie die op dit concert volgde (Candy speelde 3 nummers, en het jeugdorkest vulde de rest van het uur met prachtige klassieke muziek) bleven we maar kort, want we kenden maar 2 of 3 mensen. 

Wat een duurdoenerij met designerskleren was dat daar, dringen en duwen met harde tassen die van onder de oksels ver naar achteren uitstaken, zo van "ik heb ook een tas", om ook op de foto met Candy te kunnen, wat laten mensen zich dan opeens gaan zeg. Van kak naar onbeschoft in een paar tellen, ongemanierd, maar ja, manieren moet je leren, die kan je niet kopen. De vrouw van een collega naast me kreeg met zo'n duw een glas jus over haar bloes heen, er zat nog een restje in het glas, en ik suggereerde om deze in de open staande tas van de dader te kiepen, om haar betaald te zetten maar helaas durfde ze het niet. Ik had voor de voorstelling eenzelfde harde tas tegen mijn boezem gekregen, en dat deed verdorie nog zeer ook, en ik duwde de tas opzij met een "hallo, kijk eens een beetje uit". Haar man liep er achter en die zei er wat van tegen zijn wederhelft, maar een sorry"? Ho maar.

In de uitnodiging stond als dresscode tenue de ville, maar dat was niet wat het gros der dames aan had, jemig, wat moeten ze aantrekken bij een gelegenheid met dresscode avondkledij? Aah niks voor mij hoor,doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg. De vrouw van een collega van mijn lief gaf me een compliment over mijn parelketting die ik aan had, zo mooi, en of ik die van mijn man had gekregen. 'nee hoor, voor 10 euro en een volle spaarkaart gisteren gekocht bij de Agrimarkt." grinnikte ik. Ze kon er net zo smakelijk om lachen; niet moeilijk doen, het leven is al gecompliceerd genoeg.