stinkertje

Na een moeizame start -ik ben net een oldtimer die rustig op gang moet komen- ging ik na de lunch met Evelien boodschappen doen. We liepen nog maar net de supermarkt in of een zware -oude- urinelucht vloog langs ons, in het kielzog van een oude man die er behoorlijk verwaarloosd uitzag. Helaas liep de man voor ons en konden we er niet gelijk voorbij en toen we uiteindelijk verlost waren van de lucht omdat hij een ander gangpad inschoot, stond Evelien kokhalsend de karnemelk in het karretje te laden. En elke keer als we weer verder een andere gang in liepen keken we heel goed of hij niet in de uurt was, 2x hebben we voor een ander pad gekozen.

Bij de kassa stond hij helemaal links, dus namen wij de aller rechtse; bij zijn kassa en de kassa daarnaast was het opeens verdacht rustig, maar de knul achter de 1e kassa knipperde niet eens met zijn ogen, hij dacht zeker dat het zijn sokken waren en hoopte dat niemand anders het zou ruiken. 

We waren bijna bij de kassa klaar, toen de oude man langs liep, hij moest bij de sigaretten- en medicijnenbalie achter ons wezen, en de lucht viel als een warme stinkende deken over ons heen en bleef lekker hangen, zo in ons hoekje. De kassierre kreeg kokhalsneigingen en graaide in de doos naast haar. Ze pakte er een bus haarspray uit en spoot dit over haar heen. "Het moest verboden zijn dat zulke mensen in een winkel mogen komen.",mopperde ze, en Evelien knikte. Maar ik dacht aan het waarom, was zijn vrouw misschien net overleden en woonde hij alleen zichzelf te verwaarlozen? Of  was hij zo’n stronteigenwijze vent die het onzin vond om elke dag een schone onderbroek aan te trekken, of elke dag even te wassen. "Vroeger droegen we onze onderkleding wel 2 weken!", ik hoor het hem zeggen.

We waren de boodschappen in de auto aan het laden en verdomd, hij stond naast ons geparkeerd. Evelien wist niet hoe snel ze in de auto (onze auto) moest duiken om hem maar niet te ruiken. Op de dashboard van zijn auto lag Ernie. "Die kijkt ook al niet zo vrolijk meer," zei Evelien, "vast van zijn kleinkind, die niet meer bij opa op bezoek wilt komen, want hij stinkt." Terwijl er een walm van pis langs me vloog zette ik het winkelwagentje weer terug, vreselijk.

0 gedachten over “stinkertje

  1. Marie-Thérèse

    Je beschrijft dit wel heel beeldend, zeg. Ik ruik het tot in Parijs :o). Hier in de ondergrondse stations stinkt het ook altijd zo naar verschaalde pis. Ontzettend smerig. En aan niemand kun je zien of ze het ook ruiken…..