Vanmorgen ben ik voor het eerst sinds half december weer alleen op stap geweest. Ik voelde me zo fit en had zo’n zin in om met Perry’s auto even naar de Boerenbond te gaan. Heerlijk. Na de Boerenbond voelde ik me nog niet moe en ben toen doorgereden naar een winkelcentrum om een DA drogist te bezoeken en de Marskramer. Gewoon kleine dingen kopen die ik steeds was vergeten door te geven. Ook bij een bloemenwinkel binnen gewipt om een mooie schaal vol narcisjes te kopen. Beetje lente in huis gehaald.

Perry was geloof ik wel blij dat ik weer heelhuids thuis was.

Morgen wil ik de label voor de troostquilt printen en op de quilt naaien, zodat ik een afspraak kan maken om de quilt te brengen. Ik hoop dat ik hem zelf kan brengen naar de buuf van Anja, maar anders doet Perry het wel.

Het is nu dag 8 (na de 3e chemo) en dag 10 is qua leuco’s de minste en daarna bouwt mijn weerstand weer op. Het valt me qua vermoeidheid deze keer erg mee, de vorige keer had ik er veel meer last van, maar toen zat ik nog aan de ‘happy pills’ die ik pas dag 12 of zo had afgebouwd. Van die pillen (familie van Valium) was ik heel erg suf en had ook weinig kracht in mijn benen waardoor lopen ook vermoeiend was.

Ik hoop dat ik niet ook krijg wat Tim donderdag kreeg en Evelien vanmiddag: keelpijn, koorts, misselijkheid en dan ook hoofdpijn. Vanmiddag was Tim alweer helemaal opgeknapt (hij had vanmorgen nog wat koorts). Bij Tim waren er vrijdag 6 en bij Evelien 8 leerlingen in de klas ziek thuisgebleven, allemaal dezelfde klachten. Lang leve MSN, waarmee de kids elkaar op de hoogte houden.
Af en toe heb ik een gek gevoel in mijn gezicht; dan lijkt alles te gaan tintelen, voelt het koud aan (maar is het niet) en lijken alle holten in mijn hoofd open te staan en lijkt het alsof je een soort amoniak lucht in ademt. Mijn gezicht wordt dan ook vuurrood. Ook krijg ik dan een hele vieze smaak in mijn mond en brandende ogen alsof ik per ongeluk met pepervingers erin heb gewreven. Gelijktijdig voelen mijn vingers dan doof en koud aan (zijn dan ook niet koud). Na een tijdje rustig liggen (half uur zoiets) is alles weer normaal. Een rare gewaarwording, ik vraag me af of andere ‘chemo-kuur mensen’ dit ook hebben. Ik heb dit dus niet alleen bij inspanning (voor zover je achter de pc zitten of aan tafel eten inspanning kan noemen) maar ook als ik rustig tv kijk of wat zit te dommelen.