QTT in Woudrichem

De quilts en Woudrichem maakte het gisteren de moeite waard om het slechte gure weer te trotseren, wat een mooi vestingsstadje zeg. Mijn navigatiesnol gaf op de heenweg een paar vreemde aanwijzingen, dus nam Miranda het over, ik had de routebeschrijving van de winkel Schering en Inslag uitgeprint; een prachtige touristische route en we reden zonder problemen de poort door, om vlak bij de winkel te parkeren.

Nog voordat we goed en wel 5 meter hadden gelopen, doken we al het eerste winkeltje binnen; een pas feestelijk heropende fourniturenzaakje dat als hoofdzaak kleding herstelt enzo was te aanlokkelijk om er zomaar aan voorbij te lopen. Een hele vriendelijke winkelierster, veel lintjes, knoopjes en andere leuke hebbedingetjes die onze aandacht vroegen, we scoorden wat leuks en liepen even later al bubbelend van opwinding naar onze volgende nieuwe dealer, S&I, en we waren niet de enige. 

We hebben bijna alle lapjes in de winkel geaaid, bij mij is het daarbij gebleven, hoe moeilijk ik het ook vind, maar anders liggen ze bij mij mooi te wezen, terwijl een ander er misschien wel iets van maakt in de nabije toekomst. Nee, ik slik/snuif niks, voel me prima. We moesten in de winkel even opletten terwijl 'de baas' de route van de tentoonstelling aan alle aanwezige quiltmutsen uitlegde, en daarna schoten we het restaurantgedeelte in, moed indrinken voordat we de buien gingen trotseren. Mensen wat was het er druk! De bediening liep de benen uit hun lijf, gooide met kopjes en schoteltjes en onze appelflap was al lang op en bijna vergeten, toen onze koffie er aan kwam, maar dat mocht de pret niet drukken.

Paraplu uit de auto gehaald en de boodschapjes er in gedaan, en op naar de eerste tentoonstellingsruimte, in een toren. In deze toren hing de quilt die verloot ging worden onder meerdere personen, allemaal in stukken gesneden (per winnaar 1 stuk) moet de winnaar er zelf een bies om zetten om het af te maken.

De regen in en via de dijk lopend kwamen we deze jongens tegen, alsof we echt niet wisten dat het herfst was. Photobucketnaar de volgende tentoonstelling, de Galerie, waar we weer onze ogen uitkeken. Het vingercondoom (uitgedeeld op verschillende lokaties) werd door veel mensen gebruikt om aan de quilts te zitten, mmm, ik weet niet of ik hier zo blij mee zou zijn, want je geeft ze 2 vingers en voor je het weet nemen ze 2 volle handen. Mooie troostquilts voor kinderen waren er te zien, vooral de varkentjes en de gekko's vond ik heel mooi, de varkentjesquilt was als een showcase voor diverse machinale doorquiltpatronen gebruikt, zo leek het, heel erg inspirationeel!

Van de Galerie naar de kerk, waar het vol hing met kerstquilts van bekende en minder bekende goden/ontwerpers; de hand van Henk van Kooten pik je er zo uit, valt me op. Er hing een quilt die mooi was, maar voor maar een deel doorgequilt, enkel het middendeel, en de kijkers hoopten met me dat de maakster het quiltwerk na de tentoonstelling nog ging afmaken, want het was al flink aan het bobbelen en lubberen. Maar soms zitten er vast verhalen achter de quilts die nog niet af zijn maar wel een bies hebben, alleen stond dat nergens te lezen, dus respect voor de maaksters. Het viel ons op dat het ophangen ook wel meer aandacht had mogen krijgen, scheef en slordig, maar dit kan natuurlijk ook aan de bezoekers liggen, die er met hun handjes aan zitten en hierdoor misschien de boel scheef trokken?

En van de kerk naar de auto om vervolgens naar de 4e en tevens laatste (en grootste) lokatie te rijden, 'Voorbij de sluis', net buiten het vestingsstadje. Het regende flink, waaide nog flinker en we waren blij niet tussen al die dames met hun paraplues te lopen. We vielen van de ene verbazing in de andere, ook wel eens in verbijstering, maar toch wel steeds met respect voor de maakster, de fantasie, de kennis van kleuren, het lef en de techniek die in vele quilts werden gebruikt.Photobucketook de combinatie met keramiek werd niet geschuwd, wat ik wel heel mooi vond.

Als je in zo'n ruimte van de ene zaal naar de andere loopt volgens een vaste route, dan kom je steeds dezelfde personen tegen, wat meestal leuk maar af en toe ook irritant kan zijn. Zo liep er een  dame vrouw met haar man rond, de man wees zijn vrouw steeds op scheve dingen ("weer een fout!"), terwijl de vrouw maar aan het klagen was op minachtende toon dat het weer machinaal was doorgequilt. Als de maakster er naast had gestaan, dan had ze haar vast ook nog geslagen, zo'n vrouw was het. Maar goed, ik hield me in, deed net of ik het niet hoorde, tot het moment dat ze bij een quilt voor me stond en weer zo de boel stond af te zeiken. "Moet je zien, wat heeft ze zich hier weer makkelijk vanaf gemaakt door het met de machine zo fantasieloos door te stikken, bah."  Kennen jullie die rode waas die je voor de ogen ziet vlak voordat je een moord gaat plegen? Nee, ik ook niet, maar ik kon me er opeens heel veel bij voorstellen. "Neem me niet kwalijk, maar heeft u wel eens zo'n grote quilt onder de naaimachine gehad om door te quilten? Ik denk het niet, want dan zou u weten dat het alles behalve makkelijk is."  De mevrouw keek me geschrokken aan, maar ging de discussie wel met me aan, dat ze alles met de hand doet, omdat dit mooier is. Nou, ik zou deze mevrouw zo een paar fantasieloze met de hand doorgequiltte quilts kunnen laten zien, die niet mooi waren ook, maar daar had ik geen behoefte aan. Diep zuchten maar.

Photobucket

Deze lokatie was zo groot met zoveel quilts, dat ik bij het ingaan van de volgende ruimte uitriep: "Nee, niet nog meer quilts!" We liepen toen maar even -geheel tuf-loos en bijna op ons tandvlees- naar het restaurantgedeelte om aan te sterken en onze ogen rust te geven. Een warm broodje Schering en Inslag ging er in als koek, zalig wat lekker, hoewel de flinke hoeveelheid gebakken uitjes ruzie maakte in mijn darmen, een half uurtje later. Dus als ik wat langer stilstond bij een quilt die niet echt zo mijn ding was, kwam dat omdat ik met dichtgeknepen billen een windje stond tegen te houden. Gelukkig waaide het op een bepaalde punt stevig door en was er zo'n herrie van dames die naar binnen of naar buiten liepen, dat ik me niet hoefde te schamen van het opeens tijdens het lopen per ongeluk wegschietend windje. Oooh, dat luchte toch zo op, en het geluid viel ook reuze mee! Weten jullie dat het ook helemaal niet goed is om windjes in te houden? Al die 'afvalgassen' komen bij het verplicht blijven hangen in de darm, en via de darm worden ze opgeomen in de bloedbaan, en dat kan flinke hoofdpijn geven. Wisten jullie niet he. Weer wat geleerd, windjes laten is dus gewoon goed voor de gezondheid, alleen is de timing een ander verhaal.

Alle bezoekers mochten een favoriete quilt opschrijven en het bonnetje in een bus doen, ik koos voor deze van HvK,Photobucket gewoon omdat ik het kleurgebruik en de technieken schitterend vond. Maar ook deze qu
ilt vond ik super, heel anders.Photobucket Photobucket

Op deze blog laat ik maar een kleine gedeeltje van de 550 foto's zien, jullie kunnen alles hier bekijken. Je ziet een paar mapjes met slideshows van deze blog, en verder kijkend vind je de 'losse' foto's. Veel plezier.

0 gedachten over “QTT in Woudrichem

  1. miranda sol

    Nou zeg, wat zijn de foto’s schitterend! Gelukkig kan nu iedereen die niet geweest is meekijken naar al dat moois. Is je arm al wat bijgekomen? Fijne zondag!

  2. Elly L

    Was even aan het uitbuiken en kon dus mooi even de foto’s bekijken. Schitterend, bedankt dat ik mee mocht genieten.
    groetjes Elly

  3. margeeth

    Leuk verslag Shirley en zo herkenbaar (behalve de flatulentie dan ;-)). Slim van je om het pas na afloop van de tentoonstelling te zetten, dan kun je ook foto’s laten zien, hoewel aan de andere kant kunnen er nu natuurlijk geen mensen meer bedenken dat ze ook willen (en durf ik toch geen foto’s meer te plaatsen van quilts van anderen op mijn blog).

  4. Lida

    Ja hè, het was een geweldige tentoonstelling en jammer van die mekkerende vrouw, maar ja die zul je wel altijd houden en mensen die begrip hebben voor andere mensen (soms kun je niet handmatig quilten door reuma of een andere ziekte!) die zijn geen knip voor de neus waard en jammer dat je toen geen last had van dat windje!! Maar je hebt er goed aan gedaan om haar op haar nummer te zetten!! Groetjes
    Lida

  5. Gert

    Wat een leuk verslag Shirley, en wat een prachtige quilts laat je op de foto’s zien. Ik ben dan weer zo’n sukkel die veels te laat denkt: goh, laat ik eens kijken tot wanneer die tentoonstelling is, misschien kan ik er ook naartoe. Niet zo handig om dit op zondagavond te doen, als de tentoonstelling net afgelopen is… Als troost mag ik van mijzelf dan een keer in de auto stappen en naar Schering en Inslag rijden: ben ik nog nooit geweest. En je verhaal over de windjes klopt helemaal: wie de huur niet betaald, moet er uit! ^_^

  6. Els

    Je hebt er een leuk verslag van gemaakt! Ik vond het ook een leuke tentoonstelling heb er erg van genoten!

  7. Maya

    Mooie tentoonstelling! Ach ja, en die mensen met commentaar…zouden die niet voor hun lol quilten denk ik dan altijd.

  8. conny

    Wauw dit is geen blogje maar een blog, Mooi verhaal en prachtige foto’s. Fijn dat we zo even kunnen mee genieten van die mooie tentoonstelling.!

  9. Miet

    Héhé weerom een heeeeeeeeeeel goe verslag met vaenw !! Ik ga nu vlug via de link naar de rest kijken . Leuk om het zo ook allemaal wat mee te maken !