Een hele mond vol, en ook een hele dag vol wilde je alle quilts goed bekijken, dus was het een geluk bij een ongeluk dat de wekker van mijn moeder nog op zomertijd stond en zij een uur eerder dan afgesproken op het station in Roosendaal stond. Na een onverwachts vlotte rit via Antwerpen reden we om tien uur Maastricht in, achter een spoor van kiezelstenen aan, afkomstig van -zo bleek even later aan het eind van de kleine file- een grintwagen die geheel onbedoeld grint was verloren tijdens het rijden. Bij de stoplichten stond hij stil, druk in de weer met een grote schep om de berg kiezelstenen onder zijn laadbak weg te scheppen, arme man, wat zal die hebben gebaald.
Wij niet, we reden een maal rond het MECC -zoveel parkeerterreinen, welke zal ik nemen- om vervolgens een mooi plaatsje te vinden op nog geen 20 meter vanaf de hoofdingang van de MECC, op een half vol parkeerterrein.
Eenmaal binnen gekomen gingen we eerst aan de koffie en toen -zoals altijd- gingen we ons eigen weg; mijn moeder ging de winkeltjes en de quilts aldaar bekijken, en ik liep de andere kant op, via diverse zaaltjes en trappen (waarover in latere blogs meer) om uiteindelijk de grote zaal in te lopen

Ik vind het altijd indrukwekkend, de eerste aanblik van zoveel quilts bij elkaar, en nu helemaal in een vreemd gebouw, altijd even oriënteren. Ik ben voor de verandering lekker bij quilt nr 1 begonnen, eerst de linker kant van de zaal bekijken, dan pauze, en dan de andere kant van de zaal. Uiteraard foto’s makend, nergens stond een verbod hiervoor, wel was ik vlak na binnenkomst al door een “bewaker” op de vingers getikt, “Flitsen is verboden!”, sprak hij streng, en toen ik verbaasd keek herhaalde hij het in het Engels, “No flash photography”. Damn, en dat met de slechte verlichting in bij de quilts in sommige zalen, een hele uitdaging voor de camera, maar het is allemaal goed gekomen, gelukkig. Ik heb gegrinnikt over de vindingrijkheid, wat een idee om gelukspoppetjes in een quilt te verwerken!

De bijenquilt vond ik schitterend, hierbij was het jammer dat de groene kleur (zelf geverfde stof?) niet goed te vangen was, bij een van verder af genomen foto leek de kleur nog het meest te benaderen. Ik heb een tijdje staan praten met deze hartelijke vrouw, (met toestemming om haar foto’s op mijn blog te zetten), haar quilt was duidelijk in de smaak gevallen bij de jury en terecht, wat een prachtig handwerk. Ze vertelde dat ze zo geïntrigeerd was door een quilt van de Tentenmakers van Cairo, en toen ze er geen patroon van kon kopen bij deze maker, is ze zelf aan de slag gegaan. Zelf nagetekend van een foto en toen tegen de muur geprojecteerd om zo een groot patroon te krijgen. De buitenste rand is nagetekend van de antieke tegeltjes uit haar huis, en zo komt de quilt aan de naam, Oost ontmoet West.
klik op onderstaande foto of hier om in het album te komen van de wedstrijdquilts, ik heb ruim een dag werk gehad om overal netjes de namen bij te zetten.
De catalogus volgend kwam ik er achter dat ik twee quilts ben vergeten op de foto te zetten, eentje omdat hier zoveel mensen voor stonden te kijken, en mijn plan om deze als het wat rustiger was op de foto te zetten vergat ik bij het zien van nog meer mooie quilts; deze heb ik ondertussen al van Elly Prins gekregen en in het album gezet. De andere is een jas gemaakt door Marijke van Welzen, ik heb hem niet gezien, misschien stonden hier ook mensen bij, dat ik dacht dat het een mens was en geen quilt/jas/.

Ik hoop dat jullie net zo genieten van de foto’s als ik, keer op keer.