Sodejanus wat een vochtig weer vandaag, ik moest elke keer de deur uit tijdens een regenbui! Vanmorgen  nog in de zwarte C30 die ik als leenauto had meegekregen gisteren,   op de nummerplaat stond SJ, nou, als dat geen sign is dan weet ik het niet. Een 2deurs waarbij je de M-T move moest doen om de gordel te pakken te krijgen (zit best ver naar achteren), een pittig ding die bij te snel willen optrekken bijna ging stuiteren. En met het achteruit inparkeren hield ik ruim 1½ meter over in het vak achter me, dat ben ik niet gewend. De kids vonden het een superauto, zat ook lekker voorin, maar 0,0 aan beenruimte achterin en geen trekhaak he, dat is een afknapper hoor. Een beetje auto heeft toch een trekhaak? Een half uur na Suzanne droppen bij school gleed ik weer in mijn rode sjees de snelweg op, snel naar huis waar 2 zieke kinderen smachtend op hun kopje thee lagen te wachten. Nou ja, weinig gesmacht, maar wel diepe rust, heb toch de thee op hun nachtkastjes gezet. Net op tijd, want de timmerman stond op de stoep, deur repareren; het slot viel er bijna uit wegens gebrek aan houvast. En zo is de ochtend snel voorbij.

Ik heb vanmiddag viooltjes gekocht, 50 stuks, en die lekker in potten gezet en op terras zodat ik een beetje het lentegevoel krijg. (foto volgt morgen) Want waar elders in de tuinen bloembollen en andere vroege bloeiers wat kleur geven, heb ik nog steeds enkel steen, tuinaarde, heggen en nog kale bomen om naar te kijken. Ik heb in de tuin van ons oude huis ook wat viooltjes gezet in de voortuin en verder neusgaten vol lekkere luchtjes gesnoven, zoveel hyacinten die daar bloeien! De viooltjes hoefde ik niet te bewateren want dat werd voor me gedaan, ik heb zo mijn connecties -die toen niet meer van ophouden wist-, en toen er ook nog een brief gepost moest worden hoefde ik niet nat te worden, want daar heb je kinderen voor. En omdat Suzanne de enige was die niet ziek was, was zij de pineut, hoewel ze het niet erg vind nu ze de afstandsbediening van de garagedeur mee mag nemen; als ze de straat in fietst tegenover ons huis klikt ze en kan ze zo binnen rijden, cool is dat.

Ik heb het er maar druk mee gehad vandaag, en nog steeds, want ik moet 1 overhemd strijken voor Perry, die vandaag de laatste ‘fatsoenlijke’ aanhad. Wat een huishouden.