Gisteravond zijn Perry, Suzanne en ik lekker gaan lopen, niet rustig wandelen maar op tempo zoals ik in de sportschool gewend ben, dus stevig doorstappen. Suzanne kletste aan één stuk door, zodat ik mijn adem kon sparen; het viel niet mee en ik wijtte het aan het lijnen van afgelopen dagen plus het opeens weer warmer worden. Ik kan nog steeds niet tegen warm weer en zie ook met tegenzin tegen de ‘mooie’ zomerse dagen op die er aan komen. Tuurlijk vind ik het heerlijk om ’s morgens als het nog fris is op de schommelbank te zitten, genietend van alle geuren en kleuren en van de vogeltjes die vechten om de laatste korreltjes zaad uit de voedersilo, en om ’s avonds de geur van kamperfoelie op te snuiven. Gisteren heb ik de eerste frambozen en aardbeien uit eigen tuin gegeten, heerlijk zoet door de zon verwarmd, daar kan gekocht fruit niet aan tippen. Het gras groeit als kool en moet vandaag weer gemaaid worden; Suzanne stak de draak met me, dat ik echt nodig moest maaien want Zipje en Zopje konden verstoppertje spelen in het gras bij de droogmolen. Het is daar inderdaad hoger dan elders, het wordt ook regelmatig door de katten bemest.

Vanmorgen viel het gelijk op: het ’te koop’ bord wat in het plansoen naast ons huis stond was gejat, ik heb nog gekeken of het toevallig ergens anders in het plantsoen lag, maar helaas. En dus heb ik de makelaar gebeld en ze komen vandaag een nieuw bord plaatsen, en deze keer in onze tuin. Dan zijn we van de opmerking "Goh, is het plantsoen naast jullie huis te koop?" ook af.

Raar woord eigenlijk: plantsoen.

Ik ga zo de keuken opnieuw opmeten, hij heeft niet dezelfde vorm als op de bouwtekening die we hebben. Ook de deur naar de bijkeuken leek op een andere plek te zitten. Klamme handjes en lichte paniek, het greep me naar de keel toen ik dat vorige week zag, maar ik had geen meetspul mee. Nu wel, en ik neem mijn digi ook mee.