Gisteravond vlak voor het koken had ik Suzanne een oude sloop gegeven met de opdracht er lange stroken van te scheuren en tijdens het koken draaide ik in haar natte haren de papilotten. Ze vond het geweldig en zo is ze dus gaan slapen, met zo’n grijns op haar gezicht. Vanmorgen maakte ze me wakker om 7 uur (ik sliep voor mijn gevoel nog maar net) met de vraag of ik ze eruit wilde halen en met slaapdronken hoofden gingen we de badkamer in. Ik was wel wakker genoeg om een paar foto’s te maken, en toen dook ik weer in bed. Om een half uur later weer gewekt te worden, nu door mijn andere roodharige dochter, Evelien kondigde aan dat ze zich niet lekker voelde, de keelpijn van gisteravond zat er nog steeds en nu had ze ook een hoofdpijn en ze voelde zich te beroerd om naar school te kunnen.

Ze heeft bijna de hele dag geslapen, zat vanmiddag met 37,8, klachten waren nog niet weg en ze moest toen ook nog eens overgeven, allemaal gallig vocht. ’t Is wat, hopelijk is ze er morgen van af; volgens mijn oppasmannetje die vandaag kwam heeft ze hetzelfde als wat hij gisteren had, en hij voelde zich vandaag alweer beter. En dan hopen dat de rest van de familie het niet ook krijgt 🙁

De krullen van Suzanne waren er vanavond bijna allemaal uitgezakt, ondanks de versteviging die ik erin had gedaan gisteren. Ze had heel veel positieve reacties gekregen van de meisjes op school, alleen deden de jongens wel erg stom opeens. "Jongens, ’t is dat je ze nodig hebt om kindjes te krijgen…", sprak ze wijsneuzig. Bijna 11, nog 3 maanden.