Er zit schot in te komen in de scrapquilt waar ik al jaren geleden aan ben begonnen, ik had de losse blokjes heel dapper op de grond uitgelegd om ze een beetje mooi te kunnen schikken; dapper want zodra Zipje of Zopje ze zien liggen gaan ze mee helpen, en husselen kunnen ze heel goed, al dan niet met een aanloopje om er meer kracht achter te zetten. Toen ik vanmorgen opstond schoot het me te binnen dat ik ze vergeten was op te rapen, en hield mijn hart al vast toen ik de kamer binnen liep, er lag slechts 1 blokje een beetje scheef, alsof het was opgepakt om ergens anders neer te leggen en toen met een “laat maar ook, ik heb er geen zin in, ze doet toch wat ze zelf wilt” gebaar terug gelegd was.

Ik besloot de rijen met 1 blokje in te korten, moest er nog 3 bijmaken om er een rij tegen de zijkant vol te maken, zodat hij 210 lang en 145 breed gaat worden. Hmm nu ik het zo lees gaat er vast nog een rij onderaan komen, of een border rondom, dat kan altijd nog.  Snel genummerde stapeltjes gemaakt, elk stapeltje in een boterhamzakje gedaan zodat ze strak op elkaar zouden blijven zitten, en dit alles in de ritszak (gordijnen van de Praxis zaten hier eerst in) gestopt,

naaimachine ingepakt en op naar Miranda, waar het gezellig toeven was en de tijd voorbij vloog. Helaas waren de andere beeleden verhinderd, we hadden nu alle ruimte voor onszelf. Miranda was met haar vlinder bezig

voor de Herelse bee (hier hangen ze van de andere beeleden, de mijne links 2e rij van onder)

en ik zat dus rijtjes te maken, beetje opletten dat de kruispuntjes netjes kwamen; dat de diagonale strookjes niet allemaal even precies aansloten was geen probleem, dit valt echt niet op bij een scrapquilt als deze.

Rij 4 (rechts in beeld) moet er nog tegenaan en is niet gestreken, vandaar dat hij korter lijkt dan de andere 3, ik was van plan deze vanavond nog vast te zetten, maar teveel verleiding van de tv, CSI’s weerhielden me hiervan, en ik moet zeggen dat ik ook niet erg veel weerstand bood, slap, ik weet het.

Bij het zien van dit filmpje hieronder
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=ubaCTtzKfR0]
moest ik me inhouden om niet gelijk te gaan tekenen en uitproberen (nee, ik heb de ruler niet, maar je kan het ook tekenen), wat een heerlijke quilt, helemaal mijn ding.

Vlak voordat ik dit blogje ging schrijven heb ik onbedoeld Zipje de stuipen op het lijf gejaagd: hij lag op Evelien’s bed te rollen en ik liep naar hem toe om hem te aaien, toen mijn handen vlak boven zijn vachtje opeens knetterden vanwege de statische elektriciteit; Zipje sprong op als door een wesp gebeten, spoot de kamer uit en keek me bij de trap met grote boze ogen aan, ojee, daar gaat heel wat geslijm met plakjes grilham aan te pas komen om het vertrouwen weer te herstellen.

Trouwens, nu ik het hier toch over hebt, (en dit hoorde ik van een quiltvriendin), wisten jullie dat er bij instellingen zoals ziekenhuizen liefdadigheidsquilts geweigerd (of gedumpt bij 2e handswinkels) worden als er synthetisch materiaal in verwerkt zit, mede ook vanwege statische elektriciteit? Andere reden is volgens mij omdat het teveel broed, denk aan hele kleine kindjes die zich kapot zweten (in het gunstigste geval) onder synthetische gevulde quilts. Daar sta je dan met je beste bedoelingen….. 

Het gaat bij het NOS journaal ook ‘wel eens’ mis
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=A2fQx2ltkqI]