Met veel peptalk had ik mezelf ertoe gezet om te gaan sporten, even nog uitstelgedrag door de benedenverdieping te stofzuigen en dweilen, het had in ieder geval wel nut, dit gedrag, al was het maar dat de boel schoon en ik warm werd. Het was rustig in de sportschool, het was etenspauze, en ik ging fanatiek van slag. Toen ik medelijden met mezelf dreigde te krijgen (moe), en niet de hele minuut vol per oefening wilde volmaken, deed ik net of mijn coach via een webcam in de klok op me zat te letten, en ik sprak mezelf toe: “Kom op, nog 5 keer, nog 4, nog 3, nog 2, nog 1, en de laatste!”, om dan na even uitpuffen de volgende oefening te doen. En zo werkte ik me al kreunend en steunend en tegen mezelf pratend door het hele schema heen, van de ene zaal naar de andere.

Een man van over de 80 kwam naar me toe, “Moet ik de dokter voor je bellen, je zit zo te kreunen.”, en hij knipoogde naar met pretoogjes, om op een rustig tempo zijn spieroefeningen verder te doen, terwijl een forse vrouw – iets ouder dan mij- met opgetrokken wenkbrauwen naar me keek. Ik zei: “No pain no gain.”, maar ze ging er niet op in, ze liep sloffend van toestel naar toestel, deed een paar halfslachtige pogingen per toestel, en vertrok; die had er duidelijk geen zin in. Na een half uurtje sleepte ik me hijgend met trillende benen de trap op, de kleedkamer in, het zat er weer op, tot vrijdag!

Daarna lekker wat gelezen en ook aan het blok verder gewerkt, het zit er allemaal op, en nu nog even alles goed symmetrisch neerleggen en dan de strijkbout er op.

Mijn oog constateerde dat het blok niet geheel symmetrisch is, ook al heb ik keurig de lijntjes gevolgd, en toen ik het vierkante liniaal er op legde, viel het helemaal op. Zo ga je natuurlijk niet naar een quilt kijken, dat snap ik, maar ik wilde even weten of het aan mijn blik lag, omdat ik er een beetje schuin op keek, of niet.

Wow, wat een puinzooi op tafel, even een andere foto, voor de rust.

Kijk, dat lijkt er meer op. het volgende blok ga ik ouderwets zelf tekenen, met passen, liniaal en noest vouwwerk op een groot vel, want ik ben wat dit betreft streng voor mezelf.

Tot nu toe, dames, heb ik nog niets genaaid, alleen maar getekend, geknipt en op stof gelegd, een ieder die kan knippen kan dit ook, hier is niks aan, je moet er alleen even voor gaan zitten. En je moet het leuk vinden, en dat vind ik.

Volgende keer als ik weer hier over blog, ben ik met het stikwerk bezig. Eerst even verder gaan aan de Artesan Star, die al lekker vordert.