Elke dag heb ik een half uur tot een uurtje gequilt (andere bezigheden hielden mij zoet, en na gedane arbeid trakteerde ik mezelf op met lapjes spelen na het avondeten), het was een uitdaging om het juiste motiefje te bedenken, en van de gezinsleden die af en toe kwamen kijken mocht ik het gezicht absoluut niet doorquilten. Nou ja zeg, alsof ik dat zou durven. Wel heb ik de schattige scheve oogjes even met zwart gedaan, anders krijgt Santa na een tijdje hangen een opgedroogd theezakjesgezicht.
De jas kreeg een streepje en baard en snor werden bekruld

En rond de letters heb ik echo quilten gedaan, wat ziet dat er dan opeens anders uit!

Ik was lekker bezig toen opeens out of the blue het draad knapte! Niks geks gedaan, hij bleef niet haken of zo, tenminste niet aan een braampje of zo, maar ik merkte bij het opnieuw inrijgen dat het draad -voor zover je van draad kan spreken bij dit plastieken spul- wel heel zwaar van de klos af trok, alsof hij opeens verlatingsangst had. Bij nadere inspectie bleek het draad achter een eerdere wikkeling te zitten, alsof tijdens het oprollen iemand een hele harde snok aan het draad had gegeven waardoor het insnoerde en naar binnen getrokken werd. Ik wikkelde het draad af tot het weer soepel aftrok, en dacht het opgelost te hebben en ging weer vrolijk quilten. Na een minuutje gas geven knapte het draad wederom, en weer zat het vast, en weer wikkelde ik het draad af tot voorbij de beknelling, en toen zette ik het klosje op de houder en bleef draad aftrekken tot het weer op de rem ging staan. Op deze foto zie je hem klem hangen

En zo heb ik iets van een meter draad afgewikkeld, met om de 20 cm zoiets een beknelling. De klos was nog niet helemaal leeg, ik zal het daarom later wel opnieuw oprollen, zodat ik het nog kan gebruiken. Gelukkig had ik nog een vol klosje en kon ik lekker verder quilten. Nou niet denken: “Zie je wel, het is plastic, dus rotzooi.”, want ik gebruik dit garen al heel lang, het is mijn 6e klos of zo, en ik heb dit nog niet eerder meegemaakt. Ik vertel het omdat de naaimachine of de mens achter de naaimachine niet altijd de veroorzaker van knappend draad hoeft te zijn, het kan ook een fabrieksfout zijn.

En nu ligt Santa onder de klamme lappen te wachten op een biesje, eerst moet hij plat worden, want de randen golfden teveel naar mijn zin

en ligt het aan de foto of is het rode aan het doorbloeden daar bij de muts? Ik wacht met een bescheiden gil geven tot het is opgedroogd, en is het dan echt een opvallende/storende uitloop van roodheid dan gooi ik het gewoon in de was op 30 graden met gewoon wasmiddel, een schepje Vanish in de trommel en een gewoon wasprogramma. De natte handdoek heb ik wel gelijk van de quilt afgehaald die al mooi plat is, en hij kan zo onder de trap blijven liggen tot hij droog is.

Wisten jullie dat je bij vermoeden dat lapjes gaan bloeden je nooit een wolwasprogramma mag gebruiken, omdat je dan juist vlekken van losse kleurstoffen kan krijgen? Wist ik ook niet, ‘k hoorde het laatst. De verklaring is dat bij een wolwasprogramma de quilt te lang stil en nat in de trommel ligt en maar lafjes heen en weer wordt gewiegd tijdens het wassen, en ook het centrifugeren gebeurt dan op een wil-wel-maar-kanmag-niet toerental, waardoor de losse kleurstoffen uit de lapjes niet weggespoeld kunnen worden. Gelukkig kunnen alle vullingen die voor machinewas geschikt zijn een temperatuur van 40 en een toerental van 1000 makkelijk aan.

Morgen neem ik een dagje vrij, eens kijken waar ik me mee ga bezigen, afgezien van de strijk en de was, want dat is niet echt een hoogtepunt van genot, misschien dat ik aan de Love Entwined verder ga, want de 15e komt deel 6 alweer online! Of ik ga verder aan het tiende blokje van My Home or Yours van Lynette Anderson, een BOM bij Dorry ; binnenkort (als het de leveranciers behaagd te leveren) ontvangen de deelnemers de laatste zending met stoffen voor de tussenblokjes en rand.

Ze zijn zo leuk om te maken!