Kerst vieren, daar staan we allemaal bij stil, de boom samen optuigen en bewonderen was een emotioneel moment, maar tevens is de magie er een beetje vanaf omdat we er niet meer onbezorgd en onbevangen tegenover staan. Ik heb het hier dan over Perry en mij, de kinderen staan er gelukkig iets onbevangener tegenover, hoewel ze ook veel aan denken aan de vorige kerst, toen ik in het ziekenhuis lag. Zal wel weer slijten als we meer kerstmissen achter de rug hebben.
De angst om nu opnieuw kanker te krijgen is groot, stom hoor, ik zou eigenlijk heel blij en opgeruimd moeten zijn dat het zo goed met me gaat maar voel daarentegen elk pijntje, elk zweetje of opvliegertje ’s nachts en die angst bezorgt me momenteel hoofdpijn. Er over praten helpt wel, en de wetenschap dat ik over bijna 2 weken de oncoloog weer spreek is ook geruststellend. Ik denk dat ik pas helemaal gerust ben als er een totale top tot teen ct-scan gemaakt zou worden, dat gebeurt pas in juni; misschien als ik er op sta dat het eerder kan….wat is wijsheid. Ik kan toch moeilijk elke paar maanden een scan laten maken als er een scheet dwars zit? Die scans zijn ook niet zo gezond.
Ik ga gewoon verder met wat mij een lekker gevoel geeft zonder de nodige kalorieën input, en dat is quilten! De santa is bijna klaar, ik moet hem enkel nog bijsnijden en bies op zetten, en ja, de label maken, het stiefkindje van mijn quiltwerk. 🙂
Shirley, zoals ze tegen mij hebben gezegd: je bent de onschuld voorbij!
Het zal nooit meer worden zoals het was. Het blijft altijd tussen de oren zitten. Ik ben inmiddels bijna 3 jaar verder en het gaat beter. Maar weggaan zal het nooit.
Sterkte meid en geniet van de kerstdagen.
Ja elke keer een scan zou niet gezond zijn, maar je elke keer weer tot hoofdpijn zorgen maken is ook niet prettig.
Ik las trouwens nog wat verkeerd, las dat je de santa nog moest besnijden, ik denk wat gaat ze er nu weer mee doen.