Heerlijk, nog 3 dagen en dan is het Kerstmis! De lichtjes branden buiten, de sneeuw denken we er maar bij, voorlopig vind ik water beter dan sneeuw.

Van de kerstballenruil, georganiseerd door Miranda, (die helaas problemen heeft met haar blog), heb ik dinsdagavond al mijn pakje ontvangen. Een mevrouw een eindje verderop in de straat en met dezelfde achternaam als ons belde me dinsdagmiddag op, zei dat er maandagavond een pakje bij haar was afgegeven, en bij het open maken ontdekte ze dat hij niet voor haar was, en ik zei dat ik er gelijk aan kwam. Ik huppelde naar Jacqueline, zo heet zij, en ze overhandigde me de dikke enveloppe, en ik gluurde er in. Oeh, mooi, dankjewel Petty, zo mooi gemaakt, het is een Tilda patroon zag ik.

Het is helaas te zwaar om in de boom te hangen, of de takken zijn te slap, dat kan het ook zijn 🙂 Ik heb er een heel mooi plekje voor gevonden bij de spiegel, zodat iedereen haar kan bewonderen.

Ships, ik zie net dat het al binnen moest zijn bij iedereen, ik dacht dat het voor de kerst binnen moest zijn, maar dat is van de andere Secret Santa, mijn maaksel van de kerstbalswap -sinds dinsdag klaar- moet nog de deur uit! Gelukkig kan ik het zelf brengen, dus dat ga ik morgen snel doen, met duizend excuses erbij.

Van de deelnemende dames zag ik alleen op de blog van Katrien haar cadeautje, ha, die heb ik in de maak gezien.

Grijpt de kerststress je ook zo naar de keel, dat je jezelf voorbij holt, in de angst dingen te vergeten, of ben je dat stadium al helemaal voorbij, en kan je rustig een uur zitten te verdoen met het spelen van potjes Ruzzle tegen wildvreemden, terwijl de rest van het gezin zich op hun eigen kamer bezig houdt met computerigheden.

Zopje voelt dat er wat in de lucht hangt, behalve water, heeft geen Ruzzle, en ook geen computer, het regent al dagen, en de vogels en muizen houden zich koest, dus ook daar valt geen lol aan te beleven. Tot overmaat van ramp is Zipje in geen velden of wegen te bekennen, hij ligt boven, gék word hij van zijn hyperactieve broer die constant op de loer ligt en aanvalt net wanneer hij wilt slapen-. De kerststress kan geen kant op, de krabpalen hebben het allebei al moeten ontzien, ik heb de kleinste tot twee keer aan toe recht moeten zetten, en ik zag het met een woeste blik omhoog kijken toen hij op de treeskirt onder de kerstboom lag, hij wilt actie, en ik sta op het punt om hem naar buiten te laten, niet de boom aanvallen please!

En toen zag hij de schoenen van het baasje,  4 stuks naast elkaar, mét veters, en lekker diep, en ze zijn van koe, of zo, ruiken heerlijk woest, en hij valt aan alsof ze dood moeten. Ik zie het vanuit mijn ooghoek gebeuren en schiet op hem af, dat zijn Bommels, daar willen we zuinig op zijn, en ik zet ze in de hal, buiten klauwbereik, en pak de ruige vrijetijdsschoenen van mijn man, en zet deze in de kamer. Zopje herkent een goed ding al van een afstand, ziet de veters, ruikt de boslucht van de zolen, neemt een duik en springt er vol in.

Met in elke schoen een voorpoot houd hij ze in bedwang, stel je voor dat ze ontsnappen. Ik zat aan tafel,  lachte me rot om zijn capriolen; helaas ligt de digi boven, en maakte met de iPhone de foto hierboven, en dit filmpje:
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=ybJZssncqh4?list=UU0KH0SWHlbXiUADK5SNlVUw]