Een normale kat verliest haren, onze Witje verliest dennenaaldjes, niet normaal! Hij vindt het heerlijk om onder de kleine kerstboom door te lopen en dan krabt hij zijn rug met de al kale takjes. Dat zal best lekker aanvoelen, maar hij ging daarbij zo tekeer dat de takken daarboven ook vrolijk de naaldjes lieten vallen. En dan loopt Witje door de hele keuken en kamer, overal even zitten, misschien wat achter zijn oren krabben of liggen, en dan weer verder lopen. Pff ik deed niets anders dan met de bezem de naaldjes opvegen, elke dag weer, maar vanmorgen was ik het opeens zat, de boom er uit of Witje er uit. Nou ja, zo’n oud beestje stuur je met deze kou niet naar buiten, dus werd het de boom. En nu hebben we een Oh-denneboom (zoals de kinderen toen ze klein waren alle dennebomen noemden) in de voortuin staan, naast het pad en is beneden alles weer naaldvrij. En ik draai me om en wie ligt er onder de grote kerstboom in de kamer? Witje.

Vanmorgen moest ik ook weer op op controle komen bij de internist, hij lachte ons vrolijk toe, alles ziet er goed uit. Toch even een klein onderzoekje gedaan toen ik zei dat de tenen aan mijn re.voet van onder langzaam aan vozer beginnen te voelen, hij kon niks vinden en zei dat ik me daar geen zorgen over hoefde te maken. Maar hij zou me wel graag een paar kilo’s lichter willen zien, benadrukte hij nogmaals, en snapte niet dat ik de knop van angst niet kon omdraaien. Ik had namelijk helemaal geen redenen meer om me angstig te voelen, alles was en bleef goed (mag ik dat zwart op wit met garantie ‘niet goed dan draaien we de tijd terug’?) Ik lijk wel een langspeelplaat die blijft steken, waarom schiet ik in de stress als ik een kilo kwijtraak? Het is niet normaal als je vlak voor de kerst opgelucht meld dat je een kilo bent aangekomen, de dagen vol overvloedig eten moeten er dan nog aankomen. Als iemand weet waar die knop zit, mail me dan, ik wil het wel heel graag weten.