De postbode belt aan met een pakketje in zijn handen, ik neem de doos aan en voel de inhoud heen en weer schuiven. Gelijkertijd hoor ik een geinig speeldoosmelodietje, het lijkt uit de doos te komen en ik grinnik tegen de postbode. "Wat zou daar in zitten, wat een vrolijk deuntje is dat zeg, beter dan een ‘boem’-geluid!", en hij lacht terwijl hij zijn mobieltje opneemt. Jullie hebben hem al door, maar ik toen nog lang niet. Als ik na het formulier tekenen de deur dicht doe leunen de meisjes boven over de ballustrade heen om te kijken en te horen waar dat gelach over ging. "Nou heeft papa weer wat cadeau gekregen van TNT, vorige week kreeg hij al een klein spelcomputertje (flutding, but it’s the thought that counts) en nu een soort muziekdoosje, hoor maar.", en ik schuif de inhoud van het pakje weer heen en weer. En nog eens, en nog eens, maar wat ik ook hoor, geen geinig muziekje. De meisjes hebben de grootste lol als ik uiteindelijk tot de enige conclusie kom: "He verdorie, het was de ringtone van zijn mobieltje!" Ik vond het opeens geen leuk doosje meer.

dit is ook een manier om een quilt plat te krijgen, men neme een kat: