Allemaal een heel fijn en een creatief nieuw jaar, met al wat goed is voor jullie en voor een ieder die jullie lief is.

Het is half 3 als de visite allemaal naar huis is, de kamer weer opgeruimd en de laatste vaat in de vaatwasser staat te draaien; Zipje nog steeds als een bange muis onder ons bed ligt, en Zopje in de deuropening de frisse lucht opsnuift, naar links en rechts kijkt voordat hij naar buiten sprint, en Tim zijn eerste portie koude pastaschotel van dit nieuwe jaar komt halen. Het was me een dagje wel! En die dag begon eigenlijk al een dag eerder 🙂 met stoofperen, pompoenensoep, Oud-Amsterdammer kaassoep en huzarensalade klaarmaken, koude pastaschotel werd door de kinderen klaargemaakt, en dankzij de lage temperaturen (overdag 5 en ’s nachts 1ºC) konden we het saunahuisje als inloop koelkast gebruiken, ideaal! Er werd maar heel even gequilt, ik had de hoop al opgegeven me er al bij neergelegd dat deze quilt niet af zou komen dit jaar. Zie Zopje lekker slapen, vanmorgen, op de opgevouwen quilt. Het papier er onder is de mal die ik had gemaakt voor het quiltpatroon.

Oudjaarsdag, vroeg opstaan, dochterlief om iets na tienen op het station afgezet, zij ging oud & nieuw vieren met vriendinnen in Amsterdam, om op nieuwjaardag na een paar uur slaap de trein weer terug te nemen naar ons toe. Oliebollen bakken verliep eerste instantie niet zo lekker, omdat de frituurpan de geest gaf, hij hield de olie niet goed op temperatuur, waardoor we letterlijk oliebollen hadden, jakkiebah. De nieuwe frituurpan gepakt (die we gebruiken voor frietjes), maar eer de verse olie daarin op temperatuur was, waren er al 2 bakken met oliebollenbeslag zover gerezen, dat het leek of ze stonden te koken, dikke luchtbellen kwamen omhoog, en het beslag borrelde langs alle kanten over de rand heen.

Ik kreeg acuut een flashback van toen ik voor het eerste jaar dat ik bij mijn lief woonde en oliebollen wilde bakken, geen idee hebbende van wat er mis kan gaan met te lang laten rijzen van het beslag en dus met ventje en schoonmoeder lekker boodschappen doen,en bij thuiskomst een bende aantrof. Het beslag kroop nog net niet tegen de muren omhoog, maar de koelkast waar de kommen op stonden en de vloer zat onder, en mijn schoonmoeder lachte boosaardig, totale bevestiging van wat ze al lang wist, ik was niet goed genoeg voor haar zoon. Aaah, dat waren nog eens tijden, met zo’n schoonmoeder heb je geen vijanden nodig.

Snel vers beslag gemaakt, gelukkig koop ik zoiets ruim in (ja, we hebben het weer over nu, en niet over 21 jaar geleden) en al snel kreeg ik volop hulp in de keuken, Suzanne bakte -voor haar voor het eerst- de oliebollen met rozijnen, wat haar op het laatst heel goed afging 🙂 Tim hielp haar met de tomaatjes en mozzarella, en tomaatjes vullen met garnaaltjes;

en mijn lief schikte de schalen als een professional, en tegen de tijd dat de visite werd verwacht stond alles al klaar op tafel,

wat een eten, zou het wel genoeg zijn voor 11 man? Voor de zekerheid werden er 6 stokbroden in de oven gedaan, nu wisten we zeker dat het goed zou komen, met een kom soep vooraf en een luchtig dessert toe (chocolademousse, Blanc-manger of ijs) zou het helemaal af zijn! Zipje en Zopje werden in veiligheid gebracht, met al dat heen en weer geloop zou het zomaar kunnen dat er eentje naar buiten zou ontsnappen, dus beide mormels op onze slaapkamer gezet, de tussendeur naar de badkamer open, zodat daar de kattenbak en de schaal met eten en drinken konden staan.

Het was een vrolijke avond, gelachen, geklets en vooral gesmikkeld en gesmuld, wat smaakte het allemaal goed, de schalen kwamen toch wel voor de helft leeg, en na middernacht kwam de champagne, de beste wensen en het vuurwerk. Het leek wel een oorlogsgebied, zoveel zwaar vuurwerk, niet normaal Wij hadden voor ongeveer een kwartiertje siervuurwerk en knallers-pret , en schoven aan tafel achter de oliebollen en appelflappen, te lekker voor woorden!

En opeens was het tijd, de familie ging als een man de deur uit, en met hulp was de kamer in no-time leeg, en restte mij enkel nog stofzuigen en dweilen. Ja, om half 3 uur stond ik te stofzuigen, en daarna alles gedweild. Die’s gek! Kan wel zijn, maar als ik over een uur of 6 (het is nu bijna 4 uur, ik moet nog slapen) aan mijn ontbijt zit, in een heerlijke frisse kamer, kan ik gelijk de naaimachine op tafel zetten, en quilten maar weer! Jihaaa, deze week gaat hij wel afkomen.

PS: hebben jullie het al gezien? Je kan je abonneren op mijn weblog, het is me gelukt, kijk, boven het weerkaartje, klik daar maar op.