helaas

Vanmiddag kwam Suzanne huilend thuis, naast het schoolplein lag een identiek vogeltje als die wij vanmorgen hadden uitgezet en hij was dood. Bb_1Grote snikken en dikke tranen, ontroostbaar haast. "Hadden we hem toch maar naar vogelopvang gebracht.", snikte ze uit, en ik beloofde dat ik het de volgende keer zou doen. Ik voelde me heel schuldig, best wel.

0 gedachten over “helaas

  1. Marie-Thérèse

    Shirley, ik heb eens gehoord, dat die vogeltjes zowiezo geen kans meer hebben als mensenhanden ze hebben opgepakt. De vogelouders “ruiken” dat. Eengoed allemaal een heel zielige afloop. Voor kinderen ook moeilijk om te leren, dat we soms, ondanks dat we alles doen, toch geen succes hebben.