Na gedane arbeid is het heerlijk rusten en dus zette ik een tuinstoel en voetenbankje op het gras in de schaduwrijke hoek van de tuin, glas ijsthee bij de hand en een goed boek op schoot. Al vrij snel word ik belaagd door insecten, muggen en vliegjes, dus even naar binnen om me in te smeren met anti-mug en ook met de flacon gevuld met pure Listerine (je weet wel, van dat mondwater dat ontploft in je mond tijdens het spoelen) en daarmee de tuinstoel ondergespoten. In dit spul zitten heel veel kruiden die insectenwerend zijn, aldus Ingrid , die het op haar beurt weer van een Amerikaanse lijst had vernomen. En gelijk heb ik het spul ook bij de schuifpuien gespoten op de tegels, de mieren schoten plots alle kanten op. Dat prikt natuurlijk aan de oogjes en slaat op de adem. Maar nu hebben ze wel een frisse adem.

Na een tijdje lezen en genieten van de muizen- en vogelgeluidjes ruik ik opeens een vreselijke lijkenlucht, niet te harden gewoon, maar nog voordat ik besluit naar binnen te gaan is de lucht ook weer weg, om even later weer vluchtig voorbij te komen. Ik  merk dat als de wind van achter me komt het lijkenluchtje mee komt, dus daar ligt iets te rotten.

Ik zie in gedachten al een CSI-achtig scenario opdoemen, maar bedenk me dat het ook wel eens de mol kan zijn die ik gisteren voordat ik ging maaien van het gras afschepte en met een grote zwaai van de schep over de heg heb gegooid (in het plantsoen, dus niet de kant van de buren op). Het was slimmer geweest het beest te begraven, het zat onder de maden en stonk toen al een uur in de wind.  Om het beestje nu nog op te zoeken en in de grond te stoppen gaat me wel erg ver; stel je voor dat ik er al zoekend in stap, brrrr.

Even mijn moeder gebeld die weer een nieuwtje heeft; ze is net terug van de gipskamer, ze heeft nieuw gips om haar hand gekregen (het zat te los); de pink zit nu ook vastgegipst, plus kreeg ze als extraatje een spalk voor de wijsvinger. Het gescheurde kapsel zal nog lang nadat de botbreuk genezen is voor pijn zorgen, vertelde de gipsmeesteres, aaah ik heb met haar te doen. Gelukkig is het haar linkerhand, maar dan nog.

En tijdens het bellen scheurt er een straaljager over de tuin, het doet zeer aan de oren, en nog geen 5 minuten later wordt ik door iets gestoken onder mijn rok en moet ik ophangen. Hoewel ik eerst een venijnige steek voelde was er even later niks van te zien, hoe goed ik ook in de spiegel keek. Misschien was dit de geest van de mol wel, die ook liever een begrafenis had gehad ipv een skidive.