Na de laatste fitness training had ik veel last van mijn hallux valgus  (wie herkent het niet) de knobbel zag rood en stak dat het een lieve lust was. En toch draag ik mijn orthese (bij de podotherapeute laten maken) tijdens het sporten, maar op tenen steunen, daar kan geen orthese aan helpen. Mijn coach had gelukkig een vervangende oefening voor me, minstens net zo intens gemeen als de andere, maar niet belastend voor mijn teengewricht. Dat is nou het voordeel van een personal trainer, fitnes op maat, stok achter de deur en geen medelijden jet, oh nee; als ik na 12 keer kreun: “Ik kan niet meer!”, roept zij: “kom op, nog maar 3, 2, 1 !”. Ze behandelde na afloop ook gelijk een paar trigger points in mijn bil, heup en been, om me van de akelige tinteling in mijn kuit af te helpen; ik had begin augustus 2 behandelingen van haar gehad, en merkte pas dat het hielp, nadat ik gisteren opeens weer een tintelend gevoel in mijn kuit voelde als een long lost enemy. Hee, dat had ik al even niet gevoeld! Soms mis je pas iets, als je het weer terug hebt gevonden, niet wetend dat je het kwijt was, of ben ik de enige met deze verstrooide hersenfunctie?
Na de fitness was ik compleet op, en kon ik geen lapje meer omhoog houden, zo moe waren mijn armspieren. Ze traint duwen, trekken, buigen en strekken, van armen, benen, buik, rug, ja, van alles dus, met gewichten in staande oefeningen, dus je moet ook in balans blijven, en soms moet ik deze oefeningen op een halve bal doen, of op een skippybal.

Goh Shirley, wat een leerzaam blogje zeg; (boring)
Het volgende staaltje van vlijt was een zalige maaltijd op tafel zetten, is het geen plaatje? De aardappelpartjes had ik na het koken afgegoten en toen heb ik er een halve eetlepel griesmeel (droge vorm) doorgeroerd, om vervolgens in de boter/olie te bakken. Ooh superzalig! Griesmeel zorgt voor een krokant korstje, de kruimelige aardappelen deden de rest. De beenham en hachee kwamen uit de diepvries, overgebleven van mijn verjaardag, jammie! Normaal hebben we nooit 2 soorten vlees op tafel, maar ik dacht dat het een groenteprutje was dat in het diepvriesbakje zat (daarom moet je labels plakken), en toen ik-nadat het ontdooit was- mijn vergissing ontdekte, had ik gelukkig nog doperwten in diepvries. En achteraf kwam de hachee ook nog goed uit, want manlief bleek dus niet zo van beenham te houden. He, dat was een complete verrassing voor mij, maar ja, we zijn ook nog maar 21 jaar getrouwd.
Na het eten ging ik lekker verder met mijn blokjes naaien,en zie hier het resultaat, de onderste 2 rijen zitten aan elkaar (4 grote vierkanten moet je als rij zien), en morgen hoop ik de top af te hebben!