Afgelopen weekend hielp ik Suzanne met haar pc schoonmaken, dus systeemeenheid open maken en laten zien hoe je het daar binnen schoon moet maken zonder dat je je pc sloopt. Het bleek een enorme stofnest, totale afdichting van het ventilatierooster, de schoepen van de fan bedekt met een dikke laag stof, en dito voor alle printplaatjes, heerlijk, echt eer van je werk. Ze vond het zelf ook machtig mooi, maar voordat we zover waren, moest eerst het loeizware geval op tafel, dus allebei onder haar bureau gedoken en ontkoppelen, en toen viel mijn oog op de verdeelstekker. Deed nog zeer ook, en toen nog een keer goed gekeken; ik wist niet wat ik zag! Nou ja, ik wist wel wat ik zag (en dat heeft ze echt niet van mijn kant van de familie), maar geloofde mijn eigen ogen niet, oooh zijn wij even goed weg gekomen. (hoor ik nou iemand brommen dat dit helemaal niet gevaarlijk is?)

Oja, ze wist het wel, het kapje was ze al lang geleden kwijt geraakt, het was niet in haar opgekomen dat het gevaarlijk was, want ze zat er toch nooit aan. Ik moest echt even bijkomen, naar lucht happen. (Miranda, mag ik je pufje effe lenen.)

Ben je daarvoor al die jaren zo zuinig op je kind; als baby in de buik lette ik (als moeder, niet de baby) op wat ik at (nou ja, geen rauw vlees, geen drank, drugs, wilde seks -heet niet voor niets consumeren, toch?-, medicijnen of sigaretten); is ze geboren, dan maak je alles kindvriendelijk in huis, gordels om in de auto, helm aan op de fiets, knie-pols-elleboogbeschermers aan op de skates, niet met enge mensen mee, licht aan op de fiets, voor het donker thuis zijn, (wat op zich tegenstrijdig is, want waarom heb je licht nodig, als je toch voor het donker thuis moet zijn?) en nee, je mag nog geen alcohol, wat je broer en zus ook zeggen. En dan, na 14 jaar, gaat ze potjandorie een open stekker onder stroom zetten,  (maak je toch niet zo druk mens, zag ik haar denken).

Toen ik 's avonds in de spiegel keek, zag ik het grijze haar door mijn blondering uit komen, ik zal maar snel weer een kapperafspraak maken.