Iedereen die dit leest wens ik een heel goed en gezond en gelukkig 2008 toe (ook voor wie dit niet leest), vol geluk. De dalen zijn helaas niet uit te sluiten, maar dan wens ik je een snelle opkrabbeling uit het dal toe.

Gistermorgen heb ik heerlijk heerlijke oliebollen staan bakken, gewoon uit kant en klaar pakken dus wel een beetje lui, maar met genoeg opruimwerk om me lui te voelen. De eerste lading (zie foto) was met alles d’r op en d’r an, rozijnen, krenten en sukade, en ik moet zeggen dat ze super smaakten! Alleen had ik een paar uur later hevige buikkrampen en ik vrees dat in deze mix iets van lactose zat, dus ik ben er maar mooi vanaf gebleven. Niet in de laatste plaats omdat we vanaf een uur of 6 ’s avonds met een slecht doorlopende afvoer zaten. Na 1 keer doortrekken stond het water al bijna tot aan de bril, gelukkig zit er niet meer water in het reservoir dan dat er in de pot kan; tenzij je 2 keer achter elkaar doorspoelt.

Terug naar de oliebollen, ik heb er ook zonder iets erin gebakken en een laatste lading zelf nog rozijnen en krenten door gedaan, omdat ik merkte dat de kinderen deze ook heel lekker vinden.

De katten zijn vrij stressloos door de jaarwisseling heen gekomen, ze zijn de hele avond alleen thuis gebleven met muziek aan (afgekeken van wat ze bij de giraffen deden), maar ipv radio hebben we een cd op repeat gezet, want stel je voor dat ze op de radio ook vuurwerkgeluiden laten horen middernacht! We hebben een gezellige avond gehad bij familie, konden gelijk aanschuiven, timing he. 😉 Toen we thuiskwamen om half 2 (potdicht van de mist op sommige plaatsen) stond de kerstboom nog rechtop en zaten de ballen er nog in, liepen de katten niet naar elkaar te blazen en de gordijnen hingen ook nog. Alleen had Zipje wel verdacht grote ogen en zat Zopje de hele tijd naar de buitendeur te kijken, hoewel hij ook Witje zat te jennen door hem steeds aan te tikken. Witje mepte toen even flink terug. Om 4 uur vannacht heb ik ze buiten gelaten, toen was het al een uur stil in de buurt. Ze bleven een hele tijd dicht tegen de voordeur aan zitten en namen de rust in hun op, denk ik zomaar.