Na een woeste nacht vol avonturen werd ik stijf en met pijnlijke rug wakker, klaar om aan een nieuwe dag te beginnen. De weegschaal gaf hetzelfde aan als de vorige dag, op déen of d’andere manier denk ik dat woeste nachten goede calorievreters zijn, maar dan denk ik dat er meer moet gebeuren, we zullen maar eens haken en ringen in het plafond aanbrengen voor zwaarder ammunitie. Naaah, dat betekent shoppen, geen zin in, gaat allemaal van mijn quilttijd af.

Over quilttijd gesproken, (ik had even een bruggetje nodig), het eerste blok van de RoS neemt al mooie vormen aan, al zeg ik zelf,

een beetje bescheidenheid kan geen kwaad, en natuurlijk is er alle ruimte over voor verbetering, maar ik zit pas in de eerste fase van dit blok, ik leg later wel uit wat ik hiermee bedoel, dat is, als ik het niet vergeet.

Vanmorgen plukte ik de printjes van de vergrotingen uit de printer, en knipte de stukken mooi vierkant, en toen bleken de afwijkingen te groot om er een mooi doorlopend patroon van te maken. Ik was mijn gedraaikont nu goed zat -het blok had al klaar kunnen zijn- pakte de iPad en zocht het adres van een fotokopie zaak op  in de buurt.

Op een verlaten industrieterrein parkeerde ik mijn auto bij het bedrijf, de ingang was makkelijk te vinden, omdat er net een meneer naar buiten kwam lopen, maar anders had ik keuze tussen 3 deuren gehad. Binnen stond een grote zware meneer achter de computer interessant te kijken, maar niet naar mij, een andere man, klein en tegen zijn pensioen aan leunend,  in een donkere stofjas met serieus gezicht, kwam van achter uit de zaak naar de balie en zei niks. Ik zei: “goedemiddag.” Hij keek wel mijn kant op, maar maakte geen oogcontact, en zei niks, een hele tijd lang niet, alsof hij heel diep stond na te denken, en toen zei hij ook: “‘Middag.”. Hij had zeker even de tijd nodig, hoorde dat ik goedemiddag zei, en toen dacht hij  misschien “Middag? Het is toch nog geen 12 uur?”. Het was kwart voor 12, oké, ik zat er een beetje naast, maar tegen de tijd dat hij wat zei, klopte het bijna, misschien dat hij daarop stond te wachten, tot het wel middag was, omdat hij mij niet wilde corrigeren.

Ah, ik weet het niet, maar het was wel tekenend voor de rest van het gebeuren. Ik toonde de man het boek en de kopietjes die ik al van de blokken had gemaakt, en vroeg hem of hij er eentje voor mij op 200% kon vergroten, maar dan zwart-wit.

Hij keek lang en zonder iets te zeggen naar het kopietje, alsof hij daar een antwoord op kon vinden, zijn blik stond nors, hij draaide het papier om, en keek toen weer naar het papier. “200% zegt u, hoe groot moet het dan worden?”.  “Nou, 2 keer zo groot als wat u daar ziet”, zei ik, hij kon er niet om lachen. Hij richtte zich op zijn collega, die volgens mij wordfeud aan het spelen was, en liet het papiertje zien. “200%, hoe groot is dat dan?” Zonder op te kijken zei zijn collega ook, dat dat 2x zo groot was.

De man mompelde wat, keek nog bozer, en liep toen wat doelloos heen er weer, op zoek naar een meetlatje of zo, en toen kwam hij weer bij de balie. “Dat gaat lastig worden”, zei hij, bedenkelijk kijkend, en toen vroeg hij hoeveel kopietjes ik ervan wilde hebben, en of het hele boek gedaan moest worden, en dat dit echt niet allemaal voor vandaag kon gebeuren.

“Met 1 vergroot kopietje ben ik al blij”, zei ik, en weer keek hij lang naar het papier, ik durfde niks te zeggen, misschien was die man niet goed in zijn bovenkamer, was het licht daar niet allemaal aan, en toen liep hij zowaar naar achteren, naar de printafdeling; heel wat minuten later kwam hij met een langwerpig vel terug, waarop het gewenste vergrote kopie stond, in zwart-wit. “Dat is dan €3,40,”zei hij, alsof hij opeens haast had, en ik vroeg of ik korting kreeg als ik 15 afdrukken liet maken, maar nee, dan was het gewoon 15x 3,40. Ik bedankte hem en ging toen huiswaarts.

En dit heb ik vanmiddag/avond gedaan:

Ik had vorige week op de bee alle patroondelen overgetrokken op de Fast2Fuse Steam a Seam light vellen, een soort vliesofix, maar dan zit het plakvlies tussen 2 perkamentachtige vellen papier. Dus vanmiddag heb ik de patroondelen op de juiste stofjes geplakt, en dit is zo fijn van Fast2Fuse Steam a Seam light, je hoeft het er niet op te strijken om het te laten plakken, en je kunt het er ook zo afhalen, als je het per ongeluk tegen de goede kant van de stof heb gedaan.  Dus alles op stof geplakt, uitgeknipt, en met de vergroting onder de stof op de lichtbak kon ik goed zien waar alles moest komen, bij het op de ondergrondstof plakken moet je natuurlijk ook het andere papiertje eraf peuteren, maar dit gaat makkelijk, en het plakvliesje blijft gewoon tegen de stof plakken. Zoals het er nu ligt is het nog niet gestreken, en toch valt het er niet af als ik er per ongeluk tegenaan nies of zo.

Nu de cirkel aanbrengen, volgens het boek moet het met biaisband, maar ik ben eigenwijs en knip het liever uit als een cirkel, zoals je hier ziet

zie je hoe makkelijk het vlies los komt van het uitgeknipte middendeel, zodat ik dit later nog voor iets anders kan gebruiken.

Ziet er al mooi uit he.

De groene rand moest ook 0,25 inch breed zijn, en ik heb me het laplazerus gezocht naar de biaistape maker, maar niet gevonden, wel eentje van een halve inch breed, en eentje van 1/8e inch, maar een kwart inch, ho maar. Gelukkig ben ik niet voor 1 gat te vangen, deze truck heb ik geleerd van Fee Bricknell: teken 2 lijntjes met de gewenste biaisbandbreedte, ik heb het op freeserpaper getekend, die ik eerst op de harde strijkmat had gestreken.

En dan steek je een lange speld zodanig door de strijkoppervlakte heen, dat deze op de lijntjes er in en er uit gaat.Het eerste stukje van de strook -schuin van draad gesneden- stof van 0,75 inch breed, peuter je met een punt van een naald onder de speld door, en je maakt voorzichtig een beginnetje, dat de randen van de band naar boven omvouwen, en elkaar mooi overlappen zonder dat de rand over een vouw piept. Dit strijk je goed plat, en zo trek je steeds een stukje van 5 cm onder de speld door, en strijk je het weer gelijk. Pas op dat je je vingers niet verbrandt. Daarna heb ik van Fast2Fuse Steam a Seam light smalle strookjes geknipt, en deze op de achterkant (dus waar de rafelrand zit) gestreken.

En zover ben ik vanavond gekomen. Als alles goed zit, ga ik het pas vast strijken, en dan ga ik het sandwichen, en hup onder de naaimachine. Alles met een stiksteekje op de rand van de stof vastnaaien, en de biaisband ook, of heel misschien dat ik die met de hand doe. Dit worden quilt as you go blokken, zoals ook in het boek staat beschreven als een van de manieren om deze quilt te maken. Dat gaat voor mij voor het eerst worden, maar voor alles is een eerste keer.