Even dan, want eigenlijk wilde ik naar bed gaan, maar toen ik bedacht dat ik al sinds woensdag niks meer had geblogd vond ik dat ik er wel nog even voor kon gaan zitten.

Afgelopen vrijdag ben ik met iets van 56 vrouwen in een jeugdherberg in Elst (Utrecht) gaan bivakeren tot zondagmiddag, ja, geheel vrijwillig. Van moment van opstaan tot het naar bed gaan je alleen maar bezig houden met quilten, en niet te hoeven koken, huishoudelijke dingen doen of op de tijd letten, zalig! Ik heb een hele zaterdag aan een project gewerkt en met hulp van andere dames is het ook op die dag helemaal afgekomen, maar daar kan ik verder nog niks over kwijt omdat het een geheim moet blijven voor iemand die misschien wel meeleest op deze weblog.

En op zondagmorgen heb ik mijn quiltje afgekregen waar ik al eerder aan begonnen  was maar die enkel nog op een bies zat te wachten:

Hij is heel fleurig en lenteachtig, ‘de lente komt naar je toe deze winter’ leek me wel een leuke naam voor de quilt, maar het is zo’n mond vol he. Wat zie ik er moe uit op de foto, het was me wel aan te zien dat ik korte nachten had gemaakt; en ook al die mensen om me heen waar ik toch ook wel mee wilde praten, maar waarbij ik me eigenlijk niet op kon concentreren als ze wat aan het vertellen waren was zo vermoeiend. Ik heb zelfs een keer heel snel  gegeten om zo snel mogelijk de eetzaal uit te kunnen vluchten, ik wilde het liefst al bij binnenkomst rechtsomkeer maken, maar honger hield me vast.

Je kan niet overal voor vluchten he, hoewel ik dat dit weekend toch wel een paar keer heb gedaan. Voor dames die een serieus gesprek met me wilde aanknopen, eentje die ook wilde weten hoe zwaar kanker hebben ook was voor iemand die kinderen heeft. Ach, ik kan het hun niet kwalijk nemen, ze bedoelen het lief en als je geen aandacht krijgt kan het ook in het verkeerde keelgat schieten, maar ik was al moe van slaapgebrek (hard bed en gewoon een vol hoofd)  en dan kan ik niet veel hebben of ik schiet vol en ik had geen zin in tranen bij zo’n gezellig quiltweekend.

Maar ik heb gelukkig ook veel gelachen, Irene was er ook bij en die is zo prettig gestoord. Hier zit ze met de hoed op.

Ik duik er nu in, lekker slapen en morgen nog een dagje lummelen.