Het leek wel een marathon waar ik vanmiddag aan bezig was, ik naaide maar door; na elk blokje wilde ik zo snel mogelijk het volgende blokje maken om te zien hoe het nu weer ging worden; 4 uur later was ik klaar, ik was ook helemaal door mijn smalle strips heen die ik voor de vorige quilt had gesneden, ik dacht dat ik er nog wel eentje van kon maken, niet dus. Gelukkig had ik nog wat stof liggen.
Eerst heb ik de blokken veel lager opgehangen, omdat het er anders niet meer op zou passen. En toen was ik mijn blauwe stof kwijt, ik had slechts een restje meer (dacht ik), dus moest ik zuiniger omspringen met mijn stof, met stukjes van 15 cm ging het net nog, en met de andere lange stroken van 30 cm ging het ook nog, krap aan, dat wel. Ten ik klaar was vond ik de blauwe lap stof, onder een stapel in de kast, ruim 1½ meter nog.☺
Voor echt het mooie zou ik rechts nog een rij blokken moeten maken, maar dit doe ik niet. Anders wordt deze quilt gewoon veel groter dan de andere kleuterquiltjes, en het zal niemand opvallen zolang ik ze er niet op wijs. Andere reden dat ik het niet doe is dat ik geen zin heb om die blauwe punten van de rechtse rij af te halen. Maar goed, ik weet nu waar ik op moet letten als ik deze quilt voor een groot bed ga maken.
Morgen ga ik de blokken aan elkaar zetten, ik hoop dat het niet gaat tegenvallen met al die schuine stroken, het is nl nu biais en dan moet je oppassen dat het niet gaan lubberen. Heel rustig aan doen dan maar, oei, als ik dat nog maar kan.
En nou ga ik naar Frost kijken, daar ben ik van de week niet aan toe gekomen (uitslapen was gisteren een aantrekkelijker en onweerstane optie). Morgen hoop ik een belletje te krijgen van de Pc winkel in Breda, dat Suzanne’s pc klaar is; haar dvd speler werkte niet, geen idee of hij wel ooit heeft gewerkt en daar gaan de pc mannen naar kijken. Ze dachten niet dat het veel werk zou zijn, laten we het hopen.
En ook hoop ik dat Witje me morgen wel weer lief vind, ik heb hem gisteren en vanmiddag nog even gekamd en geplukt; hij had overal zoveel loszittende haren en klitjes op zijn rug, dat ik van was ik eraf haalde wel een sjaal kan breien! Als hij me nu ziet loopt hij met een bochtje om me heen, zelfs met smeerworst kreeg ik hem niet te pakken.
Frost roept.