Een gewone dag

En op zo'n gewone dag wil ik net als ik op sommige weblogs vaak zie, een sfeerfoto tonen van onze salontafel, op een gewone doorsnee dagPhotobucket, netjes toch? Ik zag dit stilleven vanuit mijn luie stoel, met manlief even op de bank in zijn lunchpauze en merkte zo op dat dit toch niet zo'n alledaagse shot is, met dat blauwe potje glijmiddel op tafel. Hij lachte. En nee, dit is niet van mij, achter gebleven na een wip op de bank of zo, het is een verjaardagscadeautje van Suzanne, van een klasgenootje gekregen. In '75 gaf/kreeg je een armbandje of ketting van de Hema, ofzo, glijmiddel daar had je nog geen weet van, wij gebruikten groene zeep als glijmiddel, maar dat was met sportdagen en feestdagen waar wedstrijdjes gehouden werden met paalzitten of hindernisbanen.

Photobucket

Toen ik mijn cadeautje uitpakte, allemaal lapjes van Aart gekregen in ruil voor het ondeugende quiltje, zei Suzanne, "Dat is tenminste een cadeau waar je iets aan hebt, he mama?", terwijl ze naar het blauwe flesje keek, waar trouwens al wat gel uit was, want na het uitpakken hebben alle meiden een beetje op hun handen gedaan en onder een hoop gegiegiel gekeken wat dat voor spul was. Ja, met die lapjes kan ik wel wat, maar dat potje met glijmiddel verdwijnt ook in mijn nachtkastje, zo met het klimmen der jaren droogt de boel een beetje uit. ☺

0 gedachten over “Een gewone dag

  1. verkouille conny

    Ik zit hier te gieren van het lachen ! De laatste keer dat ik naar de groentenboer geweest was had ik mijn vest uitgeleend aan zoonlief . Toen ik kleingeld uit wou halen viel er pardoes een condoom(nog in verpakking hoor) uit mijn zak. Ik werd bekeken lang alle kanten . Kindjes hé ?
    Ben nooit meer naar die groentenboer geweest.