Brighton laten we achter ons en we rijden op weg naar Bradford-on-Avon, vlak tegen Bath aan, maar niet zonder eerst een bezoek te brengen aan Stonehenge. want zeg nou zelf, dit moet je toch gezien hebben? Stonehenge kon je op 3 manieren bekijken, langzaam er langs rijden op de autoweg met een gangetje van 30 m/h, lopend langs het hekwerk door de berm van de openbare weg, of via een pad vlak langs de stenen cirkel, maar daarvoor moest je een kaartje kopen en moest je ook even voor in de rij gaan staan. Voordeel was wel dat je gebruik kon maken van de toiletten. De stenen had je echt met een half uurtje wel gezien, mits je kon doorlopen, grote horde toeristen weerhielden je hiervan, lastig volk. Het was indrukwekkend, al die stenen en de stemming zat er goed in, geen jengelende en aan de armen trekkende kinderen die naar huis wilden of moesten plassen. Uurtje later zaten we weer in de auto, we namen een lunch in een schattig dorpje, Salisbury, waar ook een rommelmarkt gaande was, en ook iets met auto's, want die lage oldtimers reden er heel veel rond. Helaas niks quilterigs gezien, maar wel genoten van de omgeving. Tegen de eind van de middag kwamen we aan bij 'onze' cottage in Bradford-on-Avon, en zeg nou zelf, je zou toch willen dat je dit je 2e huisje was? Het was een voormalige stal, maar nu als woning met alles er op en eraan, complete keuken met wasmachine, mooie badkamer, prachtig opgemaakte bedden met quilts (fabrieksquilts, maar toch), alleen stom spijtig dat ik vergeten ben een foto van de master-bedroom te maken, daarop lag een wholecloth quilt, voor de leken: een sprei -gebroken wit- in een mooi en ingewikkeld bloempatroon doorgepit. Deze kamer was de trap op, waarvan elke tree kraakte, net als de houten vloer van de bovenverdieping, als ook het bed, waarvan helaas het matras ook weer keihard was. We reden naar Bath (10 minuten ritje) voor het avondeten, heerlijk gewoon. Maar de omgeving maakte heel veel goed, wat is het daar prachtig, het nodigt uit voor lange wandelingen, zowel door het pittoreske dorp als ook langs de rivier Avon, en aan eetgelegenheden was ook geen gebrek, gelukkig. Het schots en scheve theehuisje was een voormalige smederij, en het stond op de kaart als de beste teahouse van Engeland, zo rustiek en de scones zo zalig, vers gebakken en smeuiig, mmmm geen woord teveel gezegd he.