Zaterdagmiddag liep ik achter mijn winkelwagen in de supermarkt door de gang van kattenvoer en dergelijke, toen ik een klein meisje van amper 3 tegen haar moeder hoorde kletsen over dat ze voor de poesjes ook eten moesten kopen. De moeder (een vriendelijk ogende zeer sjiek geklede dame van 45+ , als ’t niet nog meer was) zei dat ze dat ook wel een leuk idee vond om die katjes buiten af en toe wat lekkers te geven, ze waren ook zo lief, en ze stond naar de pakken kattenvoer te kijken welke ze nou zou moeten nemen.

Ik wilde niks zeggen, echt waar, ik dacht: “doorlopen, niet mee bemoeien”, maar zag toen de bolle buikjes van onze twee jeweetwel senioren in huis, en toen flapte ik het er uit, wel op rustige toon hoor; dat ze niet zomaar andermans katten moest voeren, want wie weet stonden deze katten op een dieet, en had de eigenaar veel moeite ze slank/gezond te krijgen, maar lukte het niet omdat ze buitenshuis te eten kregen.  Ze zei dat het jonkies waren die al een paar weken van toen ze nog heel erg klein waren door de buurt zwierven, en zo gezellig sliepen op hun lounge set in de tuin. (Ik zou tuinstoel/bank hebben gezegd)  Ze zei dat ze maar af en toe de katjes dan wat eten zou geven, gewoon voor de gezelligheid, en misschien tot het pak leeg was, en dan zou ze wel weer zien, en hoe lang ging zo’n pak eigenlijk mee, vroeg ze zich en-passant af. Hoe lang wil je het gezellig hebben, vroeg ik me in een flits af.

Mijn nekharen gingen omhoog staan, “mens, ga vogels voeren”, dacht ik. Ik legde uit dat deze schattige kittens als ze goed gevoed zouden worden snel tot volwassen katers en poezen zouden opgroeien die de tuin als vaste honk zouden zien, en dat ze eenmaal hormonaal actief ook hun geuren zouden verspreiden op en om de lounge set, en met deze stank nog meer hitsige katers en poezen zouden aantrekken.

De loungesetdame keek al een stuk minder vrolijk, hier had ze niet over nagedacht. “Wat zou u doen?”, vroeg ze, en een oudere mevrouw die het  gesprek gehoord had en op het punt stond om door te lopen, bleef achter de loungesetdame staan om nog meer verpakkingen te bestuderen.  “Wat zou ik doen. Wat u kunt doen is ze vangen en dan naar het asiel brengen om te zien of ze gechipt zijn, want misschien zijn ze wel van iemand anders. En zijn ze niet gechipt, en heeft u plek voor huisdieren, dan houd u ze. Maar dan moet u ook goed voor ze zorgen door ze te laten inenten, steriliseren, ontvlooien, ontwormen, en eten geven uiteraard.”

De loungesetdame keek nog serieuzer, en vroeg of ik wist hoeveel dat allemaal zou kosten; jazeker wist ik dit, van de kosten van voeding per maand voor 2 opgroeiende katten, tot aan sterilisatie aan toe, en het was maar goed dat de loungesetdame het winkelwagentje vast had, want anders was ze omgevallen. Ze bedankte me voor de informatie, boog zich voorover om haar dochtertje, die al die tijd naar afbeeldingen van poezen had staan kijken, te vertellen dat poezenvoer kopen niet zo slim idee was,  want dat had die mevrouw mama verteld, en het kleine meisje keek me toen met een trillend lipje aan. Ik liep maar snel door, thuis wachtte mijn eigen kinderen me op, met trillende lipjes als ik niks te eten mee zou nemen.  Alhoewel, ze zijn vrij assertief opgevoed en het is of de kindertelefoon spareribslijn bellen, of de shoarmatent.

Om mijn handwerkspullen een beetje veilig op te bergen heb ik mijn open tas naast de stoel omgeruild met een oude Curverkoffer die vroeger (21 jaar geleden) als luiertas dienst deed,

inbreekproof voor die kleine mannen, en het staat wel netter dan een omgevallen tas waar een staart uit steekt.  Het volgende blokje van My home or yours is ook al klaar,
 
ik moet er nu nog een stuk of 4 maken, de patronen zijn al op stof getekend, leuk werkje voor op de bee. tussen de bedrijven door stort ik me ook op de Love Entwined, de blaadjes zitten al aan een tak, de bloem in de top zit vast,
 
voor de rondjes heb ik het volgende even uitgeprobeerd,

je duwt adw de naad in op de achterkant van de stof, en dan vouwt het al bijna vanzelf om naar binnen, met een beetje hulp van de naald tijdens het appliqueren;

oké, het is niet helemaal perfect rond geworden, maar er komen nog bruine streepjes op en een hartje, en dan valt het allemaal niet meer zo op. Net zoals wanneer je een dikke pukkel op je neus hebt maar ook een schreeuwerig sjaaltje draagt, alle ogen op de bee trekken naar het sjaaltje en geen hond heeft het later meer over die pukkel. En verder wil ik ook de Kitty’s cottage afmaken, ik heb eindelijk mooi breed meerkleurig zijdelint gevonden om de voorste beplanting links in de hoek te maken

een scherpere foto volgt zodra hij klaar is, of je kijkt even hier
en als de cottage klaar is, en de MyHomeOrYours blokjes, mag ik van mezelf iets nieuws beginnen, hoop ik.  Nee, wat dit betreft ben ik alles behalve inspiratieloos, dus waar de titel van dit blogje op slaat? Geen idee.