Categoriearchief: Mijmeringen

Schouders eronder zetten

Net als wat Yvonne als reactie zette onder mijn vorige blogje dacht ik vanmorgen, “ik had het afscheid beter niet voor het slapen gaan moeten bekijken.”, ik viel pas onder de morgen in slaap, en van uitslapen was geen sprake, want mijn lief moest om negen uur in het ziekenhuis zijn voor bloedprikken en aansluitend een CT scan.
Morgen weer vroeg op voor de uitslag bij de longarts en horen we het vervolg traject. Spannend is zachtjes uitgedrukt, dit draagt ook niet bij aan een goede nachtrust. Gelukkig breekt nu net het zonnetje door na een deprimerend grijs begin van de dag, en ik spreek mezelf streng toe: kop op, schouders eronder zetten, ga wat doen, van piekeren is nog nooit iemand beter geworden. 

Over schouders gesproken, Puk is groter dan Sherlock zag ik toen ze gisteren tegen elkaar aangeplakt de keuken uitliepen, nadat Puk samen met hem had gegeten. Nou ja, op het laatst pas samen eten, want voordat ik begon te filmen deed Sherlock niet anders dan een vrij voerbakje bereiken om te eten. Nog voordat hij goed en wel een hap door zijn keel had gekregen duwde Puk hem liefdevol opzij om uit hetzelfde bakje te kunnen eten. Ik zit al te denken of een lange trog beter zou werken, net als bij de varkens. Het is wel goed voor de lijn van Sherlock, die een buikje heeft gekregen.

Afgelopen dagen was ik in de tuin aan het werk, de voegen van het terras begonnen weer vol onkruid te staan, hier goed te zien toen ik een paar dagen eerder de pruimenbloesem fotografeerde
4778589D-E6C0-4884-BA71-2189F521A601
Een paar uur later had ik al eer van mijn werk 👌 Ik begin altijd met enkel de voegenkrabber en de rode bak. Na een kwartiertje loop ik het schuurtje in om de veger te halen, een half uur later bedenk ik me dat de graskantensteker ook wel handig is, dan kan ik ook dat even mooi strak maken. Om weer wat later de straat bezem uit het schuurtje te halen, want dat veegt wel makkelijker grote stukken schoon. Kortom, ik loop wat af tussen het uitkrabben door, en heb mijn handen vol als ik klaar ben en alles weer opruim. 
C8DF3F51-5FDC-4CC8-83FE-AEDD91477DFE
De oregano planten die in de voegen op de grens van de grote tegels en de kleine straatstenen groeien mogen blijven staan, deze bloeien over een tijdje zo mooi en trekken heel veel bijen aan. Het paadje langs het huis links van het terras maakte ik ook gelijk schoon. De hogedrukreiniger zal ik een deze dagen ter handen moeten nemen om de tegels schoon te maken, even wachten op wat vochtiger weer. 
D3F41355-A287-4B45-942F-4FE4BDB337A0
De Magnolia verliest nu ook in hoog tempo zijn wasachtige bloemen,

E1EBFB4D-B5E0-4E0F-9914-3ECEDEE48A95
zo jammer dat ze het niet nog een paar weken volhouden. Fay heeft vanaf haar plekje uitzicht op de tuin en mekkerde eind van de ochtend naar elk vallend bloemblaadje, ze had het er druk mee en slaapt nu, haar stembanden hebben rust nodig. Ik had er een filmpje van kunnen maken, maar dan had het gesnurk van mijn lief die een dutje deed op de bank haar gemekker overstemd.
1DDCBD8B-7E5E-4E76-8005-5B559C6CA89C
De Japanse kers in de voortuin stond afgelopen twee weken wederom als een grote roze wolk te pronken, gonzend van de bijen
3EEB14D8-082C-4DC4-87AA-CCB1891B330A
Zo mooi vol in de avondzon
132D2727-E80E-4918-8DEA-525C9DB99943
Met aan de uiteinden van de over het pad hangende kale takken toefjes roze, ik kan hier zo van genieten als ik er onderdoor loop
004F0187-323D-4F10-9C49-73A80BAA2D23
Dankzij de warme haast windstille dagen ging het snel, het in bloei komen, maar ook de ontluiken van de blaadjes met het uitvallen van de bloesem tot gevolg , de straat zag even heel mooi roze, het stak mooi af tegen het frisgroene van de Euonymus
F7880EE8-80D4-4849-9118-703897CEB712
En de lieve anemoontjes doen hun best kleur voort te zetten op de begane grond nu het bloesem van de Japanse Kers aldaar bruin begint te worden.
EE23FC68-04B6-488D-A83D-000E92CF674F
Ons bloembollen veldje onder de Japanse kers is ook ontploft, blauwe druifjes en anemoontjes voeren de boventoon, met hier en daar een scillia. En hoe bizar, plots heeft de Euonymus links een lange tak geproduceerd. Deze plantjes zijn stekjes die ik een paar jaar geleden heb gemaakt, ze beginnen nu eindelijk een beetje body te krijgen op een paar plantjes na rechts van die lange uitloper; vorig jaar stonden deze in de verdrukking, bedolven onder de woekerende sedum. Gelukkig laat dit zich makkelijk verwijderen en krijgen de Euonymus plantjes weer voeding en vocht.

Het wachten is op hele harde wind om de boel weer schoon te blazen; een voorbijganger prees de mooie bloemen, maar kon het niet nalaten te vermelden hoe jammer zij het vond van de rotzooi die de uitgevallen bloemen maakten. “De hele straat ligt er vol mee”, mompelde ze, toen ze doorliep, ze was vast de gezelligste thuis.
D1C2A329-00FF-4C87-B321-920DC0590976

Oh en kijk eens waar plots een bloemknop in zit, de Medinilla heeft het duidelijk naar zijn zin. Deze plant kocht ik in november vorig jaar, het had toen drie dikke bloemen, de laatste viel met behulp van Jon een week of twee geleden op de grond, dus we hebben er lang plezier van gehad.
0002E331-7FB6-4AF4-AF0E-0C61B782A3F8
Puk en Fay worden steeds vrijer in huis als we in de kamer rondlopen, als ik voor portier speel voor de senioren, moet ik ze al goed in de gaten houden. Fay staat gewoon bij mijn voeten in afwachting op wie er binnen gaat komen, en Puk staat vaak net achter me naar de opening te loeren.

Fay springt op schoot als ik ze roep, en ook als ze er gewoon zin in heeft, of mijn schoot leeg is of niet
769DC27C-2823-49E8-8949-FA0CBA9A3A6F
spinnen, kopjes geven en liefdes beetjes geven in mijn handen en arm, waarbij ze dan ook kort bijtend haar kopje heen en weer schudt. Het doet geen zeer, ze bijt niet door, ze is gewoon heel blij met mij. Ook bij DH durft ze nu op zijn schoot te staan en zich even te aaien, maar vindt het wel spannend en is ook snel weer weg zonder te gaan zitten  dit komt nog wel.

Puk liet zich vanmorgen heel even naast zijn neusje kriebelen nadat hij aan mijn vingertopjes had geroken, Sherlock kwam er ook bij staan, denkend dat er iets van eten viel te halen, en toen kon ik zowaar een aai over Puk zijn kopje en schouders geven, terwijl hij zijn aandacht op Sherlock had gevestigd. En hij durft steeds vaker op de poef tussen ons in te zitten
D4152DA8-74B2-4851-AC30-D051220A862A
Ik hoor gekwetter op de bijna lege vogelvoederplank en zie een roodborstje met bekje vol eten een jonkie voeren, oooh wat lief ziet dat er uit. De moeder vliegt af en aan vanuit de boeren jasmijn die er achter staat en waarschijnlijk vol lekkere insecten zit; het kleintje hupt en vliegt nu achter de moeder aan en ik ben blij dat onze katten binnen zijn. Rond het bijenhotel zoemde het gisteren ook van bijen die in en uit de neststokjes kropen, kom maar op met de lente, we hebben er zin in.

Geniet nooit met mate

De geur van Viburnum, hyacinten en vers gemaaid gras vult de lucht als ik door de tuin loop, ik snuif de geuren op en zou ze zo graag willen opslaan om er later weer van te kunnen genieten als alles is uitgebloeid. “Geniet nooit met mate”, schiet door mijn hoofd als ik in de tuin werk.

0E98F313-3FE6-4CB8-9096-62BD2B1CA730
“Geniet nooit met mate” was het levensmotto van Willeke de la Chambre, 16 febr in het ziekenhuis opgenomen met COVID, en enkele weken later, op 19 maart overleden.
Ik heb Willeke nooit ontmoet, ik kende ze alleen van haar dagelijkse blogjes met prachtige foto’s en e-mailcontact, een hartelijke lieve vrouw met veel humor. Ze las op haar beurt ook al mijn blogjes en leefde mee met het wel en wee van oa de katten 🐈‍⬛ 
Ik mis ze, de verhalen over haar kleinkinderen, quilts en uitstapjes, en met altijd foto’s van wat lekkers bij de koffie of zalig uitziende gerechten,  ze genoot nooit met mate.
7C7A4435-C833-426E-ACDB-9AFF998F5FF4
Met kerstmis stuurde ze ons deze mooie kaart, een foto van haarzelf met haar man, gelukkig de wereld inkijkend, samen oud worden. Het mocht niet zo zijn.
Via de code op de rouwkaart Mensenlinq Is de live-stream te bekijken op de website van het uitvaartcentrum Sneek, voor wie dit heeft gemist. De stream begint op 13 minuten, voor het geval je denkt dat het niet klopt.

Op schoot

Gistermiddag had ik net Jon naar buiten gelaten via de voordeur en wilde een mok thee inschenken toen drie bedelkonten mij met grote ogen aankeken, “En wij dan?”. Ik pakte een liquid stick en scheurde het topje er af, gelijk draaiden er twee om mijn voeten, Puk liep al naar de trap, want daar voelt hij zich het veiligst tijdens het snoepen van dit lekkernij. Toch besloot ik het deze keer anders te doen, en liep de kamer in, drie katten in verbijstering achter latend. Ze dachten zeker dat ik het helemaal zelf ging opeten.

Ik ging op de bank zitten, riep Sherlock, en maakte een knisperend geluid met de liquid stick, waarop hij gelijk naar me toe rende met Fay in zijn kielzog. Toen ik de stick bij mijn schoot hield ipv vooroverbuigend bij zijn neusje, snapte hij niet helemaal wat de bedoeling was, moest de berg nu echt helemaal naar Mohammed komen? Maar het lekkers kon hij ruiken en dus sprong hij op de bank, voorpootjes op mijn been en smullen maar.
Fay durfde toen ook, en even later had ik twee smikkelkontjes met hun voorpootjes op schoot 🎉 ik kneep niet meer in het stickje waardoor er dus niks meer uit kwam, en Sherlock stopte met likken en ging naast me zitten. Maar Fay bleef proberen en liet zich ondertussen aaien, en toen stopte ze ook met likken aan de stick maar bleef wel gewoon op schoot staan en begon te spinnen. Ze genoot van de aaitjes op en onder haar kopje, draaide een keer in het rond en ging op schoot liggen, bedelend om aaitjes. Ooooh als ik kon spinnen had ik het toen ook gedaan, wat leuk.

Puk kwam dichterbij en sprong ook op de bank naast me, en hij likte gretig van het stickje, maar zich laten aaien was nog een stap te ver, als mijn vrije hand een beweging zijn kant op maakte, deinsde hij terug. Sherlock kwam er ook weer bij, duwde Fay die ondertussen ook weer was opgestaan opzij, en met drie neusjes tegen elkaar likkend van het lekkers recht onder mijn neus was het zo genieten. Toen ze merkten dat het echt op was, sprongen ze van de bank en gingen ze zich tevreden wassen.

Van dit alles is geen beeldmateriaal, maar toen mijn lief later op de bank ging liggen en de katten in de buurt waren, reikte ik hem een stickie aan, geen joint maar een liquid stick. En toen kon ik wel filmen, alleen jammer dat het voetenbankje in de weg stond en ik bij het tweede filmpje maken niet wilde opstaan om het geluk niet te verstoren.

En daar komt Puk

Wat een feestje hè.

Na een tijdje Zwaan kleef aan te hebben gespeeld wilde Sherlock éven rust, éven een moment voor zichzelf, en dat vond hij hier op het voetenbankje
22E18076-75C2-4DDF-8B83-A2DD6534B973
Geen steek genaaid  gisteren, wel heb ik een autolading vol karton, een stoel, blikken hele oude verf, piepschuim en andere zooi naar de vuilstort gebracht, leuk werkje, het ruimt op in de garage en je bent er weer even uit hè. Ik hoefde alleen voor de stoel te betalen als zijnde grof afval; had ik alle materialen van de stoel losgemaakt, dan had ik het gescheiden kunnen inleveren en was het gratis geweest. Ik heb het ontmantelen vorige week geprobeerd, maar had niet het juiste gereedschap om al die nietjes te verwijderen, en dan is het echt niet leuk meer zoveel werk en kracht als me dat kost.  Dan maar meer betalen.

DH voelde zich de afgelopen dagen echt goed, had veel energie en hij reed gistermiddag zelf naar het bestralingscentrum, maar hij krijgt wel steeds meer last van het vasthouden van vocht, een bijwerking van de chemo; elke dag komt er wat bij,  en zie hier maar eens zonder plastabletten vanaf te komen. Het is doorgegeven aan de arts, dus afwachten maar. Ondertussen proberen we het met waterafdrijvende voedingsmiddelen, aspergesoep en een hapje bleekselderij mét dipsaus want dat is anders helemaal niet te nassen. Na vandaag nog tien bestralingen, de laatste krijgt hij volgende week op de dag van de derde (van de 4) chemokuur. Nog even doorbijten.

We zijn naar de serie Leonardo aan het kijken (ziggo on demand), wat een leuke serie! Over Leonardo da Vinci, voor het geval jeugdige lezers aan de andere denken, diCaprio. De middeleeuwse duizendpoot wordt door een hele woest aantrekkelijke acteur vertolkt, ik heb hem in een andere tv serie gezien maar kan toch niet op die naam komen
D67A1644-4C85-4E62-9465-F996D6C8AA11
Even googelen en ik weet het, ik weet het, maar dat ik niet op de naam van de serie kan komen kan ik niet uitstaan. Aaah, Poldark, is dat het niet? Nu wil ik wél even opzoeken of dit klopt. Paar minuten later: Yes, het klopt. Aidan Turner heet hij, en als hij zijn haren korter heeft en glad kamt en een net pak aanheeft herken je hem haast niet.

Oudejaarsdag

Het veertje zat gistermorgen met het elastiek tot aan de la om het stokje gedraaid, de katten zijn er gek op. Fay en Puk laten zich al vroeg in de morgen in de woonkamer zien, spelen, achter Sherlock aanrennen, om moe van het spelen weer op het voeteneinde van ons bed te gaan slapen.
Fay was nog druk in de weer met het veertje, haar broertje was ergens boven

Hier nog een speelfilmpje

Gisteren heb ik ragout gemaakt voor de kroketten die ik vandaag ga draaien. Het vlees (ossenstaart) was boterzacht na 12 uur sudderen in de slowcooker, de bouillon ging gedeeltelijk in de ragout, de rest heb ik in zakjes van 200 gr ingevroren. Altijd lekker als een starter voor een soep.

Oliebollen bakken staat voor zometeen op het programma, misschien maak ik weer appelbeignets, ik zie wel. Aan de ene kant heb ik in dit kokkerellen wel zin, het geeft me wat afleiding, maar het voelt zo dubbel. Normaal heeft oudejaarsdag iets vrolijks, afsluiting van de feestdagen, en weer terug naar het normale, meestal ook vol quiltplannen. Maar niets voelt als normaal aan vandaag.

Mijn lief die zich moe voelt, met mentale ups en downs, gelukkig smaakt het eten hem nog, en ik hoop dat de baklucht niet te zwaar zal zijn; ik zal het keukenraam openlaten, en de deuren dicht zodat er geen kat kan ontsnappen.

En het is vandaag ook de sterfdag van mijn vader, vorig jaar overleden, de derde januari hoorde ik er pas van via een vriendin. Dit blijf ik een leuke foto vinden, van die kleine pretoogjes en kolenschoppen van handen.
FD806809-B3E0-4AAA-9657-90550EC3E760

Goed en slecht nieuws

Beginnend met het goede nieuws: het is curatief te behandelen met chemo en bestraling, en in eigen woonplaats zelfs. Het slechte nieuws is dat mijn lief longkanker heeft. Toch. Verdomme.
Daar zit je dan tegenover een longarts die de tijd neemt zoveel mogelijk uit te leggen en vragen te beantwoorden, en dan ook een patiënt van tien jaar geleden als voorbeeld aanhaalt die hetzelfde beeld als mijn lief had en na behandelingen er goed uit is gekomen en dus gewoon nog leeft. We kennen allemaal verhalen van mensen bij wie het slecht afliep, dan is het wel fijn om ook een succesverhaal te horen.

Er volgt deze week nog een MRI scan van het hoofd en begin volgende week een EBUS onderzoek (via de luchtwegen wordt via een scope in de tumor geprikt om biopten te nemen, zodat ze precies weten wat voor soort tumor het is.  Behandelplan horen we diezelfde week 

Vanmiddag zijn de kinderen allemaal langs gekomen (allen negatief getest), om hun papa te kunnen omhelzen; troosten en getroost worden. Ik deed ook mee met de kroeltjes ontvangen en geven,  de rest van de middag en begin van de avond werd er over van alles en nog wat gepraat en gelukkig ook gelachen. We hebben genoten, en ook dat ze mekaar weer zagen, spraken en voelden, het was hartverwarmend. Ik maakte pizza’s en na het eten ging iedereen weer naar hun eigen huis. 

We gaan dapper door, mijn lief is niet van plan om bij de pakken te gaan neerzitten, want daar is nog nooit iemand beter van geworden. Hopelijk slapen we vannacht weer beter, en morgen weer gezond’ish op en onze normale dingen weer doen (op een ziekenhuisbezoek na dan) .

Nog een update over Puk: vannacht kwam hij uit onze slaapkamer rennen toen DH naar bed kwam, en hij zat vanmorgen samen met Fay onder de bank maar liet zich niet zien. Fay wel, ze rende naar boven en kwam later weer beneden even buurten. En volgens mij zit Puk nog steeds onder de bank, Sherlock en Jon kijken af en toe er onder maar ondernemen geen stappen, ze snappen zeker dat kleine Puk het op zijn eigen tempo moet doen.